You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.04 AVERAGE
4.04 AVERAGE
inspiring
reflective
sad
Excellent. Thought provoking, but also a good story well told.
Really good read! The perspective is from Tambu a village girl in Zimbabwe. Her education was delayed because only her brother's education was given importance and support by the family heads. with his death, she was able as the eldest child to continue her education.
She moves from the homestead to the mission where her uncle and benefactor works. We see events from her point of view which essentially is a bridge from the views/attitudes of the more traditional members of her family and her cousin (her benefactor uncle's daughter) who spend some time in England and who is questioning about societies structures.
I found it enlightening to see Tambu's struggles to find herself and to navigate her position in society and within the family.
She moves from the homestead to the mission where her uncle and benefactor works. We see events from her point of view which essentially is a bridge from the views/attitudes of the more traditional members of her family and her cousin (her benefactor uncle's daughter) who spend some time in England and who is questioning about societies structures.
I found it enlightening to see Tambu's struggles to find herself and to navigate her position in society and within the family.
Het boeiende aan lezen is onder meer dat je je kunt onderdompelen in andere culturen zonder dat je uit je gemakkelijke leesstoel moet komen. De gemakkelijke leesstoel voorkomt niet dat je je af en toe serieus ongemakkelijk kunt voelen door je lectuur. Dat is maar goed ook. Alle lof voor lezen ‘ter ontspanning’ maar af en toe je hersenen laten ‘knetteren’ verdient aanbeveling.
De debuutroman van Dangarembga, gefictionaliseerd autobiografisch, speelt zich af in
Zuid-Rhodesië (nu Zimbabwe) in de jaren zestig en zeventig. Het hoofdpersonage is de dertienjarige Tambudzai die met haar bovengemiddelde intelligentie al heel vroeg snapt dat ze zal moeten studeren om niet hetzelfde lot als haar moeder te moeten ondergaan. Het is ook de enige weg uit de diepe armoede en ze is vastberaden eruit te raken.
Aanvankelijk schijnt dat niet te lukken, ze is ‘maar’ een meisje, wordt verondersteld een zorgende en dienende rol te vervullen, studeren en zeker verder studeren zijn vergeefse moeite voor een vrouw. Alle kansen gaan naar haar oudere broer maar wanneer die ernstig ziek wordt en sterft, ligt de weg voor haar open.
Haar oom en tante nemen haar onder hun hoede, tot groot verdriet van Tambu’s moeder die niet alleen een zoon verliest maar nu ook haar dochter ‘kwijtraakt’. Tambu is echter te gedreven om lang stil te staan bij het verdriet van haar familie. Ze werkt zo hard dat ze mag verder studeren met een beurs aan een exclusieve, witte nonnenschool. Haar doel is bereikt.
Dangarembgo beschrijft alles zo goed en minutieus dat je je alles levendig kunt voorstellen. De verhoudingen binnen het gezin, de familie en de positie van de vrouw in deze maatschappij worden uitvoerig belicht. We begrijpen dat er nog een lange weg te gaan is, en die weg is niet geplaveid met rozenblaadjes…
Het korte nawoord van Kwame Anthony Appiah sluit af met deze woorden:
“Elke roman is een boodschap in een fles die van elders in de grote zee van de literatuur wordt gegooid (ook al is deze vorige week in jouw eigen stad geschreven en gepubliceerd), en wat de roman toegankelijk maakt voor zijn lezers zijn niet gedeelde waarden, opvattingen of ervaringen, maar het menselijk vermogen om nieuwe werelden tot leven te wekken in de verbeelding.” Dat en het ontwikkelen van mededogen, begrip en empathie.
De debuutroman van Dangarembga, gefictionaliseerd autobiografisch, speelt zich af in
Zuid-Rhodesië (nu Zimbabwe) in de jaren zestig en zeventig. Het hoofdpersonage is de dertienjarige Tambudzai die met haar bovengemiddelde intelligentie al heel vroeg snapt dat ze zal moeten studeren om niet hetzelfde lot als haar moeder te moeten ondergaan. Het is ook de enige weg uit de diepe armoede en ze is vastberaden eruit te raken.
Aanvankelijk schijnt dat niet te lukken, ze is ‘maar’ een meisje, wordt verondersteld een zorgende en dienende rol te vervullen, studeren en zeker verder studeren zijn vergeefse moeite voor een vrouw. Alle kansen gaan naar haar oudere broer maar wanneer die ernstig ziek wordt en sterft, ligt de weg voor haar open.
Haar oom en tante nemen haar onder hun hoede, tot groot verdriet van Tambu’s moeder die niet alleen een zoon verliest maar nu ook haar dochter ‘kwijtraakt’. Tambu is echter te gedreven om lang stil te staan bij het verdriet van haar familie. Ze werkt zo hard dat ze mag verder studeren met een beurs aan een exclusieve, witte nonnenschool. Haar doel is bereikt.
Dangarembgo beschrijft alles zo goed en minutieus dat je je alles levendig kunt voorstellen. De verhoudingen binnen het gezin, de familie en de positie van de vrouw in deze maatschappij worden uitvoerig belicht. We begrijpen dat er nog een lange weg te gaan is, en die weg is niet geplaveid met rozenblaadjes…
Het korte nawoord van Kwame Anthony Appiah sluit af met deze woorden:
“Elke roman is een boodschap in een fles die van elders in de grote zee van de literatuur wordt gegooid (ook al is deze vorige week in jouw eigen stad geschreven en gepubliceerd), en wat de roman toegankelijk maakt voor zijn lezers zijn niet gedeelde waarden, opvattingen of ervaringen, maar het menselijk vermogen om nieuwe werelden tot leven te wekken in de verbeelding.” Dat en het ontwikkelen van mededogen, begrip en empathie.
adventurous
emotional
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
challenging
emotional
hopeful
informative
inspiring
reflective
I just wasn’t engrossed by this as much as I wanted to be. I understand the plot has such meaningful and poignant themes (the impact of colonialism, religion etc.) but part of me just felt like the writing was flat.
read this for class and loved it. the theory of double colonialism with a patriarchal system and the harsh effects colonialism had on this Zimbabwean girl is so powerful. the author did a beautiful job writing this
I really wasn't sure what to make of this book when I started reading it -- one of the most startling first lines ever -- but soon enough I was wrapped up in the story and more so, the characters. I came to care very much about the two main girls in the story. Both are caught up in no-win situations and it hurt my heart to watch them try to do their best. I'm very glad I read this book, even if it did break my heart.
informative
inspiring
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No