Take a photo of a barcode or cover
311 reviews for:
La Divina Commedia: The Divine Comedy of Dante Alighieri
Melville Best Anderson, Dante Alighieri
3.86 AVERAGE
311 reviews for:
La Divina Commedia: The Divine Comedy of Dante Alighieri
Melville Best Anderson, Dante Alighieri
3.86 AVERAGE
I personaggi e l'ambientazione del Purgatorio non hanno lo stesso fascino dell'Inferno.
Rispetto alla prima cantica, si avverte il superamento dell'etica classica per quella cristiana in maniera decisamente netta.
Tuttavia, resta una grandissima lettura. Le tematiche politiche sono addirittura ancora più preponderanti di quanto già non fossero nell'Inferno. Politica medievale, di cui non me ne potrebbe fregare di meno, se non fosse che Dante la prende decisamente sul personale, così come prende decisamente sul serio la fede.
Politica e religione, così come la poesia, non sono solo mere elucubrazioni intellettuali, ma la vita dell'autore stesso, e penso sia per questo che la Commedia riesca a resistere al tempo. Il protagonista del Purgatorio è Dante, e di conseguenza l'emotività di questa Cantica è decisamente alta.
I canti migliori sono i primi (in cui si avverte proprio la sensazione di essere usciti dall'inferno) e gli ultimi (con il drammatico addio di Virgilio, che mi mancherà, e la confessione di Dante), ma anche nel bel mezzo del purgatorio troveremo momenti di grande livello poetico.
L'inventiva e la scrittura sono sempre eccezionali, come per la prima cantica, sembra quasi che davvero Dante abbia fatto questo viaggio ultraterreno.
La Commedia continua quindi ad essere una piacevole sorpresa.
Rispetto alla prima cantica, si avverte il superamento dell'etica classica per quella cristiana in maniera decisamente netta.
Tuttavia, resta una grandissima lettura. Le tematiche politiche sono addirittura ancora più preponderanti di quanto già non fossero nell'Inferno. Politica medievale, di cui non me ne potrebbe fregare di meno, se non fosse che Dante la prende decisamente sul personale, così come prende decisamente sul serio la fede.
Politica e religione, così come la poesia, non sono solo mere elucubrazioni intellettuali, ma la vita dell'autore stesso, e penso sia per questo che la Commedia riesca a resistere al tempo. Il protagonista del Purgatorio è Dante, e di conseguenza l'emotività di questa Cantica è decisamente alta.
I canti migliori sono i primi (in cui si avverte proprio la sensazione di essere usciti dall'inferno) e gli ultimi (con il drammatico addio di Virgilio, che mi mancherà, e la confessione di Dante), ma anche nel bel mezzo del purgatorio troveremo momenti di grande livello poetico.
L'inventiva e la scrittura sono sempre eccezionali, come per la prima cantica, sembra quasi che davvero Dante abbia fatto questo viaggio ultraterreno.
La Commedia continua quindi ad essere una piacevole sorpresa.
Very sad to lose Virgil at the end, but enjoyed the stories from each of the circles of purgatory nearly as much as the circles in hell. Not sure how I feel about Beatrice leading us through heaven though.... she seems kinda mean. So we'll see if the rating goes down for the final book.
prachtig.
prachtig.
prachtig.
THE GOOD SIDE OF HUMANITY
Filosofische besprekingen; liefde.
Dante en Vergilius worden verrast met Statius' komst
BEATRICE
YES YOUNG LOVE!!!
De laatste 2 canti zijn wel een beetje vaag..
prachtig.
prachtig.
prachtig.
THE GOOD SIDE OF HUMANITY
Filosofische besprekingen; liefde.
Dante en Vergilius worden verrast met Statius' komst
BEATRICE
YES YOUNG LOVE!!!
De laatste 2 canti zijn wel een beetje vaag..
prachtig.
Continuing from the Inferno, Purgatory is about raising towards the God and Heaven while by passing circles with souls that have sinned one of the 7 deadly sins and are now awaiting their loved ones to pray for them to get into heaven. As many had warned me it was a harder read than Inferno, going into details about what love is, fear and sinful thoughts.
I should probably be giving this a higher rating because Dante contributed so much to the Italian language, but I honestly didn't enjoy reading the second part of his little Bible fanfiction (neither did I enjoy the first part). I can appreciate his poetic abilities, but I was often bored by this 13th century equivalent of the Rolodex.
Didn’t hit me the same as the inferno or paradiso but still incredible
Studiata dettagliatamente durante gli ultimi tre anni di liceo, un canto per ogni anno, La divina commedia mi ha accompagnato in un percorso di lingua, cultura, storia, spiritualità. Sta alla base di tutta la poesia italiana (anche contemporanea) dove funge da modello di bellezza stilistica e inventività. Lettura obbligatoria, insieme all'Orlando Furioso, al Morgante di Pulci e Gerusalemme liberata di Tasso.
To start this review I must admit that I am not the biggest poetry fan. However, I appreciate epic poetry much more than poetry collections. This book falls into the former.
Unfortunately, I do not feel qualified enough to give this book a decent review mainly because it is translated into English from the original work. With poetry, the translation can be crucial. I have no easy way to judge that. That being said, the layout is quite readable. The illustrations are not too frequent. The endnotes are copious (over 100 pages.)
For those interested in reading through the classics, this is a must-read.
Unfortunately, I do not feel qualified enough to give this book a decent review mainly because it is translated into English from the original work. With poetry, the translation can be crucial. I have no easy way to judge that. That being said, the layout is quite readable. The illustrations are not too frequent. The endnotes are copious (over 100 pages.)
For those interested in reading through the classics, this is a must-read.
صحبتم را دربارۀ بهتربودن کدام ترجمۀ کتاب، در مرور جلد دوزخ نوشته بودم و در آخر این متن نیز، دوباره مینویسمش.
مقایسهای با دوزخ
1. پانوشتها و توضیحات بیشتر از دوزخ بودند؛ البته توضیحات بهجا و ضروری نوشته شدهاند زیرا که میزان استعارات، نمادها و اشارات فلکی و ستارهشناسی به آن میزان زیاد بود که بدون وجود چنین توضیحاتی فهم اشعار میسر نبود.
2. از اساطیر یونانی برای خلق شخصیتهای برزخ، به میزان بسیار کمتری استفاده شده و بیشتر داستان و اشعار در رابطه با اشخاصی تاریخی بوده تا اسطورهای.
3. طبقهبندی برزخ و گناهانش بسی سادهتر و سرراستتر از دوزخ است؛ این مسئله بهدلیل استفاده از نگاه افلاطونی در مجازات برزخ بوده برخلاف دوزخ که از فلسفۀ ارسطویی استفاده میشد. آقای شفا این نکته را مفصلاً در مقدمه توضیح داده، هرچند که در میانۀ کتاب نیز دانته خود اشعاری را دربارۀ آن میسراید.
4. سفر برزخ کوتاهتر بود اما مکالمات و تفکرات بیشتری در آن جریان داشت؛ بههمین سبب درکل این کتاب حجمی کمتر از قبلی دارد و دانته برخلاف بیشتر سرودهای دوزخ، تنها داستان را روایت نمیکند بلکه به سراغ مفاهیمی انتزاعیِ بیشتری چون نقد کلیسا، نقد فلورانس آن زمانی (این مورد استثنائاً کمتر از جلد قبلی!)، عشق و فلسفۀ آن، هدف از سرایش این کمدی و ... حرف میزند.
5. میتوان گفت دوزخ شکلاتی شیرین و خوشمزه است که بهراحتی در دهان آب میشود ولی برزخ شکلات تلخ! با آب شدنش در دهان، کمی طول میکشد که از آن لذت برد و شاید حتی گاهی برای بعضیها جذابیتی نداشته باشد. دیرتر از دوزخ آدم را جذب میکند و شاید اگر سابقۀ خوب کتاب اول نبود، رغبتی برای اتمام این کتاب نداشتم، اما بعد از چند سرود کتاب، زیباییش را عرضه میکند.
6. در این اثر نیز تناسب میان جرم و مجازات رعایت شده است؛ اما تقسیمبندی گناهان، همانگونه که اندکی پیشتر گفتم براساس فلسفۀ دوزخ نیست.
فهم بیشتر اثر
در اینکه کتاب شاهکاریست و براستی انسان را به تحسین وامیدارد، شکی نیست؛ اما براستی کتابی نیست که براحتی بتوان آن را درک کرد و برای درک بهتر اثر، نیاز به توضیحی فراوان است؛ ترجمۀ این مسئله را حل کرده است. با این وجود سایت کمدی الهی نیز میتواند بسیار تأثیرگذار باشد و به درک مطلب کمک کند؛ بهویژه از جنبۀ آرشیو نقاشیها و توضیحات بیشتری که دارد؛ برخی از بندها چندین تفسیر دارند و برای آنکه علاقهمند است خواندن این تفاسیر بسی دلنشین است. برای نمونه، نماد اژدها در سرود سی و دوم برزخ، شامل تفاسیر زیادی است که برخی نیز بهدلایلی که مترجم مغایرت با عقاید دینی ایران عنوان کرده، قرار داده نشدهاند؛ دانستن مفهوم هر کدام از نمادها و استعارات هم اثر را لذتبخشتر میکند، هم درک خواننده را از اثر بالا میبرد.
سایت کمدی الهی: http://www.worldofdante.org/
درباب ترجمه
چندباری در کتابفروشیها ترجمههای مختلفی از آن دیده بودم. شهرت کتاب هر بار ترغیبم میکرد که نگاهی به آن بیندازم، اما بهطور کلی برداشتی از جملات نمیکردم و منظورش را نمیفهمیدم؛ آن موقع ترجمۀ آقای شفا را ندیده بودم و فقط با ترجمۀ کزازی و آقای میرعباسی آشنا بودم؛ چندبار ورق زدن آنها هربار علاقهام را به مطالعۀ اثر کور کرده بود، بنابه اینکه برای من زیبایی ادبی در اولویت قرار نداشت و تمایل داشتم اثر را کامل بفهمم و این دو ترجمه فاقد این ویژگی بودند؛ اینکه کدام برگردان، بهترین گزینه برای مطالعۀ این مجموعه شعر ایتالیایی است، بستگی به نگاه خواننده دارد. برای من که آشنایی کاملی با اساطیر و شخصیتهای یونان و روم و همچنین شخصیتهای معاصر شاعر نداشتم (که تقریباً تمامی شخصیتهای کتاب از آنها سرچشمه میگیرند)، اینکه ساختار ادبی شعر تا چه حد نگاه داشته شده است، در اولویت نخست نیست. آنچه مهمتر است، متنی ادبی و در عین حال قابل فهم باشد تا بتوانم مفهومی را که نویسنده در تلاش برای انتقال آن است، دریافت کنم؛ بنابراین شاید برای کسی که اطلاعات نسبتاً خوبی از شخصیتهای داستان (که برگرفته از اساطیر و تاریخ یونان و روم و همچنین سرشناسان معاصر دانته بودهاند) ترجمۀ شاعرانهتر دیگر مترجمان مناسب باشد، اما برای افرادی چون من بهترین انتخاب همین ترجمه است؛ آقای شفا تا جایی که توانسته ترجمه را ادبی ساخته، علاوه بر اینکه با پانوشتها، مقدمات و توضیحات ابتدای هر سرود، سبب شده که هم استعارهها و اشارات ثقیل و زیاد اشعار درک شوند و هم از زیبایی کتاب نهایت لذت را برد.
اگر توانستید چاپ قبل انقلاب تهیه کنید، که نقاشیهای آن سانسور نشده باشند (حدود نصفی، که البته متن کتاب خوشبختانه تغییری داده نشده است) و اینکه از ویکی آرت بقیۀ آثارِ گوستاو دوره را دربابِ کمدی الهی با هر سرود بررسی کنید که دیدنشان بسی دلنشین است و به تصویرسازی هم کمک میکنند.
پ.ن: course hero متأسفانه این کتاب را بررسی نکرده است:((
پ.ن 2: نمرۀ اصلی: چهار و نیم
مقایسهای با دوزخ
1. پانوشتها و توضیحات بیشتر از دوزخ بودند؛ البته توضیحات بهجا و ضروری نوشته شدهاند زیرا که میزان استعارات، نمادها و اشارات فلکی و ستارهشناسی به آن میزان زیاد بود که بدون وجود چنین توضیحاتی فهم اشعار میسر نبود.
2. از اساطیر یونانی برای خلق شخصیتهای برزخ، به میزان بسیار کمتری استفاده شده و بیشتر داستان و اشعار در رابطه با اشخاصی تاریخی بوده تا اسطورهای.
3. طبقهبندی برزخ و گناهانش بسی سادهتر و سرراستتر از دوزخ است؛ این مسئله بهدلیل استفاده از نگاه افلاطونی در مجازات برزخ بوده برخلاف دوزخ که از فلسفۀ ارسطویی استفاده میشد. آقای شفا این نکته را مفصلاً در مقدمه توضیح داده، هرچند که در میانۀ کتاب نیز دانته خود اشعاری را دربارۀ آن میسراید.
4. سفر برزخ کوتاهتر بود اما مکالمات و تفکرات بیشتری در آن جریان داشت؛ بههمین سبب درکل این کتاب حجمی کمتر از قبلی دارد و دانته برخلاف بیشتر سرودهای دوزخ، تنها داستان را روایت نمیکند بلکه به سراغ مفاهیمی انتزاعیِ بیشتری چون نقد کلیسا، نقد فلورانس آن زمانی (این مورد استثنائاً کمتر از جلد قبلی!)، عشق و فلسفۀ آن، هدف از سرایش این کمدی و ... حرف میزند.
5. میتوان گفت دوزخ شکلاتی شیرین و خوشمزه است که بهراحتی در دهان آب میشود ولی برزخ شکلات تلخ! با آب شدنش در دهان، کمی طول میکشد که از آن لذت برد و شاید حتی گاهی برای بعضیها جذابیتی نداشته باشد. دیرتر از دوزخ آدم را جذب میکند و شاید اگر سابقۀ خوب کتاب اول نبود، رغبتی برای اتمام این کتاب نداشتم، اما بعد از چند سرود کتاب، زیباییش را عرضه میکند.
6. در این اثر نیز تناسب میان جرم و مجازات رعایت شده است؛ اما تقسیمبندی گناهان، همانگونه که اندکی پیشتر گفتم براساس فلسفۀ دوزخ نیست.
فهم بیشتر اثر
در اینکه کتاب شاهکاریست و براستی انسان را به تحسین وامیدارد، شکی نیست؛ اما براستی کتابی نیست که براحتی بتوان آن را درک کرد و برای درک بهتر اثر، نیاز به توضیحی فراوان است؛ ترجمۀ این مسئله را حل کرده است. با این وجود سایت کمدی الهی نیز میتواند بسیار تأثیرگذار باشد و به درک مطلب کمک کند؛ بهویژه از جنبۀ آرشیو نقاشیها و توضیحات بیشتری که دارد؛ برخی از بندها چندین تفسیر دارند و برای آنکه علاقهمند است خواندن این تفاسیر بسی دلنشین است. برای نمونه، نماد اژدها در سرود سی و دوم برزخ، شامل تفاسیر زیادی است که برخی نیز بهدلایلی که مترجم مغایرت با عقاید دینی ایران عنوان کرده، قرار داده نشدهاند؛ دانستن مفهوم هر کدام از نمادها و استعارات هم اثر را لذتبخشتر میکند، هم درک خواننده را از اثر بالا میبرد.
سایت کمدی الهی: http://www.worldofdante.org/
درباب ترجمه
چندباری در کتابفروشیها ترجمههای مختلفی از آن دیده بودم. شهرت کتاب هر بار ترغیبم میکرد که نگاهی به آن بیندازم، اما بهطور کلی برداشتی از جملات نمیکردم و منظورش را نمیفهمیدم؛ آن موقع ترجمۀ آقای شفا را ندیده بودم و فقط با ترجمۀ کزازی و آقای میرعباسی آشنا بودم؛ چندبار ورق زدن آنها هربار علاقهام را به مطالعۀ اثر کور کرده بود، بنابه اینکه برای من زیبایی ادبی در اولویت قرار نداشت و تمایل داشتم اثر را کامل بفهمم و این دو ترجمه فاقد این ویژگی بودند؛ اینکه کدام برگردان، بهترین گزینه برای مطالعۀ این مجموعه شعر ایتالیایی است، بستگی به نگاه خواننده دارد. برای من که آشنایی کاملی با اساطیر و شخصیتهای یونان و روم و همچنین شخصیتهای معاصر شاعر نداشتم (که تقریباً تمامی شخصیتهای کتاب از آنها سرچشمه میگیرند)، اینکه ساختار ادبی شعر تا چه حد نگاه داشته شده است، در اولویت نخست نیست. آنچه مهمتر است، متنی ادبی و در عین حال قابل فهم باشد تا بتوانم مفهومی را که نویسنده در تلاش برای انتقال آن است، دریافت کنم؛ بنابراین شاید برای کسی که اطلاعات نسبتاً خوبی از شخصیتهای داستان (که برگرفته از اساطیر و تاریخ یونان و روم و همچنین سرشناسان معاصر دانته بودهاند) ترجمۀ شاعرانهتر دیگر مترجمان مناسب باشد، اما برای افرادی چون من بهترین انتخاب همین ترجمه است؛ آقای شفا تا جایی که توانسته ترجمه را ادبی ساخته، علاوه بر اینکه با پانوشتها، مقدمات و توضیحات ابتدای هر سرود، سبب شده که هم استعارهها و اشارات ثقیل و زیاد اشعار درک شوند و هم از زیبایی کتاب نهایت لذت را برد.
اگر توانستید چاپ قبل انقلاب تهیه کنید، که نقاشیهای آن سانسور نشده باشند (حدود نصفی، که البته متن کتاب خوشبختانه تغییری داده نشده است) و اینکه از ویکی آرت بقیۀ آثارِ گوستاو دوره را دربابِ کمدی الهی با هر سرود بررسی کنید که دیدنشان بسی دلنشین است و به تصویرسازی هم کمک میکنند.
پ.ن: course hero متأسفانه این کتاب را بررسی نکرده است:((
پ.ن 2: نمرۀ اصلی: چهار و نیم