Take a photo of a barcode or cover
dilatua's reviews
578 reviews
Tekenen van het universum by Emy Koopman
dark
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
Ik had best wel veel moeite met de eerste 150 bladzijden, omdat ik steeds dacht: NEE! Niet recht praten wat krom is!! dit is niet the way to go! (Maar goed, ondertitel hè, verslag van een obsessie, dat is wel handig om dan mee te nemen) En dan al die intellectuele rechtvaardigingen die het alleen maar erger maken, omdat je haar gewoon wel kunt volgen.
Moest ook denken aan een aforisme van Alda Merini: “I don't like Paradise, as they probably don't have obsessions there.”
Dus, wellicht ligt daar ook de verklaring voor het feit dat mensen soms hun zelfcorrigerend vermogen verliezen.
Vijf sterren omdat je het boek niet tegen de muur gooit maar doorleest. Omdat het zo herkenbaar is zo je verstand te verliezen, maar ik kan dat zelf achteraf maar moeilijk reconstrueren, van wat ik toen dacht. Ben wel benieuwd geworden naar de schrijfster, wil wel meer van haar lezen.
Ik merkte wel dat ik op het begin ook heel veel oordelen had over haar als persoon, omdat het autobiografisch is, het is echt iemand van vlees en bloed. Maar dat ga ik allemaal niet doen, omdat ik vind dat ze kudo's verdient voor haar openheid, eerlijkheid en de kwaliteit van schrijven. Maar het is ook wel lastig om goede kritiek te hebben op dit boek, zonder op de vrouw te spelen, lijkt me. En ook daarom dacht ik: waarom doe je dit?? Respect.
Ook wil ik graag geloven in vrouwelijke solidariteit en beschouw ik mezelf ook wel als een feministe. Dus 👊
Goed boek voor Fixdit! (how did that end??)
Moest ook denken aan een aforisme van Alda Merini: “I don't like Paradise, as they probably don't have obsessions there.”
Dus, wellicht ligt daar ook de verklaring voor het feit dat mensen soms hun zelfcorrigerend vermogen verliezen.
Vijf sterren omdat je het boek niet tegen de muur gooit maar doorleest. Omdat het zo herkenbaar is zo je verstand te verliezen, maar ik kan dat zelf achteraf maar moeilijk reconstrueren, van wat ik toen dacht. Ben wel benieuwd geworden naar de schrijfster, wil wel meer van haar lezen.
Ik merkte wel dat ik op het begin ook heel veel oordelen had over haar als persoon, omdat het autobiografisch is, het is echt iemand van vlees en bloed. Maar dat ga ik allemaal niet doen, omdat ik vind dat ze kudo's verdient voor haar openheid, eerlijkheid en de kwaliteit van schrijven. Maar het is ook wel lastig om goede kritiek te hebben op dit boek, zonder op de vrouw te spelen, lijkt me. En ook daarom dacht ik: waarom doe je dit?? Respect.
Ook wil ik graag geloven in vrouwelijke solidariteit en beschouw ik mezelf ook wel als een feministe. Dus 👊
Goed boek voor Fixdit! (how did that end??)
Vreemden voor onszelf: psychische stoornissen en de verhalen die ons vormen by Rachel Aviv
informative
fast-paced
5.0
Witte onschuld: Paradoxen van kolonialisme en ras by Gloria Wekker
challenging
fast-paced
4.0
⁴Goed boek dat aanmoedigt het ongemak in het gesprek aan te gaan, met de ander en met jezelf. Ik ben het met haar eens dat witheid niet de default setting moet zijn maar dat ik me moet afvragen wat dat white privilege is en hoe ik er soms afstand van kan doen om andere geluiden meer ruimte te laten horen.
Ik zie een parallel met Madness studies, waar ook steeds meer ervaringskennis wordt gebruikt als bron van kennis of methode.
Ik vind Wekker's persoonlijke, ervaringsdeskundige en intersectionele methode wel interessant. Wel denk ik zelf dat ik ipv die overdaad aan westerse psychoanalyse met begrippen als projectie en schemerherinneringen we ook meer gebaat zouden zijn bij een andere kijk op het westerse psychologische individualisme, zoals Ubuntu, maar dat zegt meer over mijn persoonlijke ongemak en ervaringen met de vermeende superioriteit van psychiaters en psychologen. Projectie is een westerse verklaring voor westers gedrag.
Psychoanalyse is niet emanciperend maar repressief.
Anderzijds vond ik toch ook die culturele en politieke betekenis van de psychologische analyse van historische obsessies of seksuele voorkeuren zeker veelzeggend.
Zo vind ik de literaire autobiografie van Janet Frame (Nieuw Zeeland) een interessante case, die schizofrenie fingeerde om zo aandacht te krijgen voor haar psychische problemen. Wat voor projectie zat daar achter? Mijn hypothese is dat het een amorele manier was om tijd en ruimte te kopen om haar persoonlijkheid te ontwikkelen. Ik denk dat projectie amoreel is, omdat het onbewust is. Je kunt mensen wel bewust maken van hun projectie zodat ze moreel volwassen kunnen worden.
Verder denk ik dat, gezien het grote aantal seksuele relaties van psychoanalytici vroeger met hun patiënten suggereert dat de madness van de patiënt het onderdrukte geweten of onderbewustzijn van de psychoanalytici symboliseert en dat dat erotiserend kan werken.
Ik zie een parallel met Madness studies, waar ook steeds meer ervaringskennis wordt gebruikt als bron van kennis of methode.
Ik vind Wekker's persoonlijke, ervaringsdeskundige en intersectionele methode wel interessant. Wel denk ik zelf dat ik ipv die overdaad aan westerse psychoanalyse met begrippen als projectie en schemerherinneringen we ook meer gebaat zouden zijn bij een andere kijk op het westerse psychologische individualisme, zoals Ubuntu, maar dat zegt meer over mijn persoonlijke ongemak en ervaringen met de vermeende superioriteit van psychiaters en psychologen. Projectie is een westerse verklaring voor westers gedrag.
Psychoanalyse is niet emanciperend maar repressief.
Anderzijds vond ik toch ook die culturele en politieke betekenis van de psychologische analyse van historische obsessies of seksuele voorkeuren zeker veelzeggend.
Zo vind ik de literaire autobiografie van Janet Frame (Nieuw Zeeland) een interessante case, die schizofrenie fingeerde om zo aandacht te krijgen voor haar psychische problemen. Wat voor projectie zat daar achter? Mijn hypothese is dat het een amorele manier was om tijd en ruimte te kopen om haar persoonlijkheid te ontwikkelen. Ik denk dat projectie amoreel is, omdat het onbewust is. Je kunt mensen wel bewust maken van hun projectie zodat ze moreel volwassen kunnen worden.
Verder denk ik dat, gezien het grote aantal seksuele relaties van psychoanalytici vroeger met hun patiënten suggereert dat de madness van de patiënt het onderdrukte geweten of onderbewustzijn van de psychoanalytici symboliseert en dat dat erotiserend kan werken.
L'età fragile by Donatella Di Pietrantonio
dark
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
Mooi boek, in 2 dagen gelezen.
Geeft veel aanknopingspunten om verder te denken. Bijvoorbeeld over gemeenschapsgevoel.
Over het verschil tussen mensen in de bergen (trekken zich terug van de wereld, kennen geen logica van de macht) en de mensen aan zee, in de grotere dichtbevolkte gebieden, die de strijd aangaan met de realiteit en de sociale en politieke verhoudingen.
Het is hetzelfde verschil als die tussen stad en platteland. Waar zijn we veilig als we ons gemeenschapsgevoel kwijt zijn en hoe praten we over dat verlies, als we er al over praten?
Ook een generationeel conflict om nog verder uit te diepen en ik kon het ook verbinden met 'Het recht op seks' dat ik onlangs las, als Grimaldi zegt: Ha visto tre belle ragazze, ha voluto prendersene una'.
Geeft veel aanknopingspunten om verder te denken. Bijvoorbeeld over gemeenschapsgevoel.
Over het verschil tussen mensen in de bergen (trekken zich terug van de wereld, kennen geen logica van de macht) en de mensen aan zee, in de grotere dichtbevolkte gebieden, die de strijd aangaan met de realiteit en de sociale en politieke verhoudingen.
Het is hetzelfde verschil als die tussen stad en platteland. Waar zijn we veilig als we ons gemeenschapsgevoel kwijt zijn en hoe praten we over dat verlies, als we er al over praten?
Ook een generationeel conflict om nog verder uit te diepen en ik kon het ook verbinden met 'Het recht op seks' dat ik onlangs las, als Grimaldi zegt: Ha visto tre belle ragazze, ha voluto prendersene una'.
La profezia dell'armadillo by Zerocalcare
emotional
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
Ora capisco meglio i giovani italiani e la loro lingua, io che sono un po' vecchiona per questo libro.
Avrà anche fumato una canna in troppo ma trovo veramente bravo e da intellettuale la sua capacità di guardare onestamente a sé stesso, alle sue ansie e paranoie.
Avrà anche fumato una canna in troppo ma trovo veramente bravo e da intellettuale la sua capacità di guardare onestamente a sé stesso, alle sue ansie e paranoie.
Het recht op seks by Amia Srinivasan
informative
reflective
medium-paced
4.0
Heel tof boek, genuanceerd en strijdvaardig. Geen easy read. Intersectioneel, legt uit hoe genderdiscriminatie samenhangt met racisme en economische ongelijkheid.
We moeten opkomen voor de zwaksten in onze samenleving, dat zijn niet perse de hoogopgeleide, rijke, high functioning witte vrouwen die zichzelf feministe noemen. Just sayin'.
Ook heel verfrissend wat betreft de politieke kijk op porno (tijd om Baby Girl te gaan kijken en daarover door te discussiëren, niet om langs de feministische meetlat te leggen) en ook vond ik het hoofdstuk interessant over erotisch verlangen in een pedagogische relatie.
Ook het recht op seks vs incels en masculine cultuur is super interessant en leerzaam.
Het boek roept veel vragen op, biedt veel nuance en perspectieven. Je bent voortdurend aan het koppelen met je eigen ervaringen.
Zeker het herlezen waard
We moeten opkomen voor de zwaksten in onze samenleving, dat zijn niet perse de hoogopgeleide, rijke, high functioning witte vrouwen die zichzelf feministe noemen. Just sayin'.
Ook heel verfrissend wat betreft de politieke kijk op porno (tijd om Baby Girl te gaan kijken en daarover door te discussiëren, niet om langs de feministische meetlat te leggen) en ook vond ik het hoofdstuk interessant over erotisch verlangen in een pedagogische relatie.
Ook het recht op seks vs incels en masculine cultuur is super interessant en leerzaam.
Het boek roept veel vragen op, biedt veel nuance en perspectieven. Je bent voortdurend aan het koppelen met je eigen ervaringen.
Zeker het herlezen waard