Take a photo of a barcode or cover
pieterpaultybbe's Reviews (114)
emotional
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Elk werk dat de mijlpaal van duizend pagina's overschrijdt en toch zo zelden verveeld verdient ieders uitermate respect. Max, Mischa en het Tet-offensief is tegelijk groots, overkoepelend, omvattend en toch zo heerlijk emotioneel klein. In hoeverre hebben alle ratelingen nut? Gaan ze ergens over? Doet het er überhaupt toe? Of zijn ze net zoals de woorden in dit boek, niks waard, van zodra een grote natuurkracht alles overspoelt? Laat dat de vraag zijn die deze roman juist tot een hoger niveau tilt.
Weinig op aan te merken. Slechts op bepaalde momenten net effe iets te lang. Mijn grootste ei heb ik met de critici te pellen, die voor dit werk, geen superlatief te groot vinden. En hoewel het boek enkel positiviteit in reviews verdient, moeten er nu ook weer niet gepretendeerd worden dat Het Woord door Johan Harstad opnieuw is uitgevonden.
Weinig op aan te merken. Slechts op bepaalde momenten net effe iets te lang. Mijn grootste ei heb ik met de critici te pellen, die voor dit werk, geen superlatief te groot vinden. En hoewel het boek enkel positiviteit in reviews verdient, moeten er nu ook weer niet gepretendeerd worden dat Het Woord door Johan Harstad opnieuw is uitgevonden.
challenging
reflective
medium-paced
Deze editie omvat drie verhalenbundels
1) Wereldschandkroniek
Meerdere korte verhalen over criminelen des werelds, voelt tegelijk groots en persoonlijk geschreven. Gezellig om te lezen, maar niets wereldschokkends.
2) Fantastische verhalen
Voor mij het absolute epicentrum van deze verzameling werken. Borges laat de lezer op een ontspannende manier verdwalen in de verhalen. De taal zweeft altijd net dat tikkeltje boven je, waar het leuk is. De lezer voelt zich klein, kleiner dan het universum, maar toch vertrouwd en behendig. Deze verhalenbundel zou apart gemakkelijk met vijf sterren gaan lopen.
3) De Aleph en andere verhalen
Hoewel dit vaak als zijn meesterwerk gezien wordt, vond ik deze de minste van de drie verhalenbundels. Alles wat Borges in Fantastische Verhalen doet, kwadrateert hij hier tot vervelens toe, tot hij een parodie wordt van zichzelf. In de plaats van intelligent of vernuft, komen de verhalen onsamenhangend en psychotisch over. Geschreven door iemand die vooral zichzelf interessant lijkt te vinden.
Samenvatting
Jorge Luis Borges moet je eens gelezen hebben. Fantastische verhalen is absolute wereldliteratuur, Wereldschandkroniek is er voor de liefhebbers, maar De Aleph en Andere Verhalen is een vuile tackle op zijn eigen stijl, dat een onmiddellijke rode kaart verdiend.
1) Wereldschandkroniek
Meerdere korte verhalen over criminelen des werelds, voelt tegelijk groots en persoonlijk geschreven. Gezellig om te lezen, maar niets wereldschokkends.
2) Fantastische verhalen
Voor mij het absolute epicentrum van deze verzameling werken. Borges laat de lezer op een ontspannende manier verdwalen in de verhalen. De taal zweeft altijd net dat tikkeltje boven je, waar het leuk is. De lezer voelt zich klein, kleiner dan het universum, maar toch vertrouwd en behendig. Deze verhalenbundel zou apart gemakkelijk met vijf sterren gaan lopen.
3) De Aleph en andere verhalen
Hoewel dit vaak als zijn meesterwerk gezien wordt, vond ik deze de minste van de drie verhalenbundels. Alles wat Borges in Fantastische Verhalen doet, kwadrateert hij hier tot vervelens toe, tot hij een parodie wordt van zichzelf. In de plaats van intelligent of vernuft, komen de verhalen onsamenhangend en psychotisch over. Geschreven door iemand die vooral zichzelf interessant lijkt te vinden.
Samenvatting
Jorge Luis Borges moet je eens gelezen hebben. Fantastische verhalen is absolute wereldliteratuur, Wereldschandkroniek is er voor de liefhebbers, maar De Aleph en Andere Verhalen is een vuile tackle op zijn eigen stijl, dat een onmiddellijke rode kaart verdiend.
medium-paced
De ene regels smul ik als een veelvraat van Brouwers' stijl en de volgende passage krijg ik er ongemakkelijk koude rillingen van.
Boven alles is deze roman een aardig in elkaar gestoken verhaal. De verschillende plotpunten worden ingewikkeld, door elkaar geschud als het ware, gepresenteerd, maar toch is het geheel goed volgbaar. Die combinatie alleen toont het knap staaltje literaire behendigheid, dat uit Jeroen brouwers' vingers vloeit.
De inhoud van het verhaal laat wel wat steken vallen. Op verschillende momenten is het borderline ongeloofwaardig. Ook de lange, trage opbouw dat de melodramatische ontknoping tot vervelens toe voorspelt, kan diezelfde ontknoping niet de kracht geven dat het mist.
Boven alles is deze roman een aardig in elkaar gestoken verhaal. De verschillende plotpunten worden ingewikkeld, door elkaar geschud als het ware, gepresenteerd, maar toch is het geheel goed volgbaar. Die combinatie alleen toont het knap staaltje literaire behendigheid, dat uit Jeroen brouwers' vingers vloeit.
De inhoud van het verhaal laat wel wat steken vallen. Op verschillende momenten is het borderline ongeloofwaardig. Ook de lange, trage opbouw dat de melodramatische ontknoping tot vervelens toe voorspelt, kan diezelfde ontknoping niet de kracht geven dat het mist.
dark
funny
reflective
sad
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Een dubbel gevoel bij dit boek. Het is voor mij de eerste Brusselmans waarbij er duidelijk gepoogd wordt iets wat op een verhalende roman lijkt neer te zetten. Tinners steeds verergerende toestand, wordt zowel fysiek, psychologisch en silistisch weergegeven. Ongetwijfeld de Brusselmans die het meest naar wereldliteratuur neigt.
Toch laat het boekje niet de grootste impact na en is het verre van zijn meest spitsvondige, humoristische en misschien zelfs literair interessante werk.
Toch laat het boekje niet de grootste impact na en is het verre van zijn meest spitsvondige, humoristische en misschien zelfs literair interessante werk.
dark
funny
sad
fast-paced
Immature, filthy and depessive. This debut is almost devoid of any kind of joy. Still it manages to have it's moments of reflection, humor or even (while his then girlfriend is giving birth) hope. You got to give it to Bukowski for always creating a character that I know I should hate, but I just can't seem to to do so. While his unique style already presents itself, the fact that it's his first novel is still incedibly palbable.
challenging
reflective
medium-paced
Zowel Alkibiades als Symposion werpen op relatief speelse wijze een zicht op de visie van Plato, die zich telkens weer verbergt achter het Satyrmasker van Sokrates om zijn eigen ideeën te verkondigen. Vlot en behapbare filosofie over liefde en rechtvaardigheid, met heel wat stof tot nadenken, dat de weinige regels die het voorschotelt net iets te veel wijdt aan randformatie, wat ten koste gaat van een gewenste diepere uitwerking van bepaalde concepten.
fast-paced
Een boek dat tot op de laatste pagina verrast met ingewikkelde spitsvondigheden en onthullingen. De lotgevallen van de familie Buendía, allen gevangen in hun lot, worden meesterlijk verteld met de snelheid van een voorbijrazende bananentrein en de finesse van een wereldschrijver. Een klassieker om als een wijsheid van generatie op generatie over te leveren.
mysterious
reflective
slow-paced
Vlot geschreven en klassiekerwaardig. Het mysterie is meeslepend en de isolate, bevreemdende setting wordt beheerst weergegeven. Op verschillende plaatsen net toch iets te warrig. Eco jongleert te veel thematieken, waardoor er hier en daar een paar op de grond kwakken. Niet alle quasi-filosofische mijmeringen zijn interessant, of even diep als ze pogen te zijn. Ze vertragen het anders vlot geschreven verhaal.
Toch kan de historische waarde van dit boek niet onderschat worden. Het is een grondige uiteenzetting van de middeleeuwse cultuur dat non-fictie historici groen van jaloezie doet uitslaan.
Toch kan de historische waarde van dit boek niet onderschat worden. Het is een grondige uiteenzetting van de middeleeuwse cultuur dat non-fictie historici groen van jaloezie doet uitslaan.
challenging
dark
funny
Tom Lanoye's stijl behoort (wederom bevestigd) tot één van de grootste binnen de Nederlandse letteren. De eerste twee kortverhalen zijn zo fenomenaal, dat het afbreuk doet aan de andere.