Take a photo of a barcode or cover
3.08 AVERAGE
3.08 AVERAGE
This is good beach reading - nothing very profound, but it's engaging and the characters are likeable, if a bit one-dimensional. This isn't a formulaic murder mystery - in fact, until the last few chapters, I wouldn't have characterized it as a mystery at all, but just a story with some murders in the background.
I listened to the audiobook, and enjoyed it.
This is the first Isabel Allende book I've read, and it was so hard to engage with the story. I started skipping the back story, and it helped. Every single character had a backstory, and often about other characters not even in the book. They felt more like author notes, and I enjoyed the story much more by skipping those bits. Also, this isn't really a mystery. More like a convoluted love story.
I first read Allende my freshman year of college. I was taking a class called International Short Fiction by women and Allende's collection 'The Stories of Eva Luna' gave an interesting insight into Chile. When I saw this book sitting on the shelf at my library, I assumed I would be checking out a novel about Chile just like the stories I had read previously. I obviously didn't see the huge picture of the Golden Gate Bridge on the cover....
Regardless, this book pulled me in and I was hooked until the end. The characters are so lovable. They have real conversations about their real problems and their real flaws and successes. I really enjoyed the young girl character. She was intelligent and very mature. It is not very often that novelists portray young girls in this way.
This book is worth a read. It has some twists and turns but it's not going to leave you shocked. A wonderfully grippy crime novel all the same!
Regardless, this book pulled me in and I was hooked until the end. The characters are so lovable. They have real conversations about their real problems and their real flaws and successes. I really enjoyed the young girl character. She was intelligent and very mature. It is not very often that novelists portray young girls in this way.
This book is worth a read. It has some twists and turns but it's not going to leave you shocked. A wonderfully grippy crime novel all the same!
dark
mysterious
tense
medium-paced
What I always love about Isabel Allende's novels is how her characters have so much depth and jump off the pages. I felt this was lacking in Ripper and that the characters in general seemed pretty shallow. There was a point at the climax where I was absorbed, but even the twist felt somewhat forced. I especially didn't buy the reveal of the killer. Allende is a wonderful writer, but Ripper definitely leaves something to be desired. You're better off reading House of the Spirits, or my personal favorite, Ines of My Soul.
Il Gioco Di Ripper è un giallo di Isabel Allende che all'inizio non mi piaceva, l'ho trovato lento e troppo descrittivo ma quando ho deciso che era l'ora di finirlo sono riuscita a innamorarmene.
Parla di una ragazza, Amanda, e sua madre Indiana che vogliono capire chi è l' autore di una serie di omicidi, che in qualche modo le coinvolge. Amanda è la "maestra" di un gioco online chiamato "Ripper" dove dei ragazzini e il nonno di Amanda si ritrovano a cercare di risolvere dei casi di omicidio che la polizia non riusciva a risolvere.
Il libro finisce in modo inaspettato, infatti non sono riuscita a indovinare chi fosse l'omicida.
È un romanzo coinvolgente che consiglio non solo agli amanti dei gialli!
Parla di una ragazza, Amanda, e sua madre Indiana che vogliono capire chi è l' autore di una serie di omicidi, che in qualche modo le coinvolge. Amanda è la "maestra" di un gioco online chiamato "Ripper" dove dei ragazzini e il nonno di Amanda si ritrovano a cercare di risolvere dei casi di omicidio che la polizia non riusciva a risolvere.
Il libro finisce in modo inaspettato, infatti non sono riuscita a indovinare chi fosse l'omicida.
È un romanzo coinvolgente che consiglio non solo agli amanti dei gialli!
Inicialmente muy pesado, demasiado descriptivo y, según mi parecer, se va por las ramas en demasiadas ocasiones. Sin embargo, al final retoma el encanto que llama inicialmente a leer el libro y te deja con un buen gusto. El misterio mismo, luego de pensar ligeramente los detalles que te muestran, no es tan difícil de resolver, pero tiene un par de giros que uno mismo no se imagina. Interesante, no de lo mejor, pero un buen libro para pasar el rato
Spoilers, sweeties.
Having read an interview with Allende, in which she disparaged the crime genre after admitting she'd only read a few recent popular novels, I was prepared to dislike this novel. And there is a lot to dislike. In spite of all that it wrested three stars out of me, because I did continue to read it, and not just from intellectual curiosity.
It was interesting that she specifically singled out unlikeable characters with no possibility of redemption as a problem with the genre. Ripper was full of characters, so many that at times it got confusing as I couldn't always tell them apart. Irritatingly, the ones I could tell apart turned out to be the same person.
Amanda, the sixteen year old girl co-ordinating the Ripper game, was totally without emotional responses except on a couple of occasions. The other players were complete ciphers. The plot required her police chief father and her grandfather to allow her access to detailed police investigations of several murders, which was totally implausible.
Setting aside the lack of characterisation and the implausibility, however, it was an enjoyable read - a good romp, almost to the end, which was a real disappointment.
Maybe I am being too generous giving it three stars.
Having read an interview with Allende, in which she disparaged the crime genre after admitting she'd only read a few recent popular novels, I was prepared to dislike this novel. And there is a lot to dislike. In spite of all that it wrested three stars out of me, because I did continue to read it, and not just from intellectual curiosity.
It was interesting that she specifically singled out unlikeable characters with no possibility of redemption as a problem with the genre. Ripper was full of characters, so many that at times it got confusing as I couldn't always tell them apart. Irritatingly, the ones I could tell apart turned out to be the same person.
Amanda, the sixteen year old girl co-ordinating the Ripper game, was totally without emotional responses except on a couple of occasions. The other players were complete ciphers. The plot required her police chief father and her grandfather to allow her access to detailed police investigations of several murders, which was totally implausible.
Setting aside the lack of characterisation and the implausibility, however, it was an enjoyable read - a good romp, almost to the end, which was a real disappointment.
Maybe I am being too generous giving it three stars.
dark
mysterious
tense
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
[Pardon my english]
I tick the 'spoiler' thingy cause I feel like my review would give some spill and such.
I *really* want to give this book lower rating than I already did, but Attila and Save-The-Tuna successfully stop me from doing so.
This book's too wordy. Ok I actually really love mystery. That's my main reason to picked this book at the beginning. BUT I have short attention span, and bloody heck, this book's killing me slowly and surely. I don't need to read whole 4 wordy pages with just one conclusion about 'oh yes we are friends', 'oh right we are in a relationship', and other stuff. Too many information, Karla. My doomie head cant take it.
And the ending. GOSH SPEAKING OF THE ENDING. So rush, no resolution whatsoever, so many shlts left unanswered. 'Wow the ending is so twisty' haha, no it's not. At least for me. How come I expect something to be so twisty when there isn't any enough hidden clue at the beginning. I didn't get the 'OMG SO ALL THIS TIME IT WAS THERE ALL ALONG' hits when I got in the twist part. It feels like the writer just decided 'ok so let's get the ending like this' in the middle of writing.
Or maybe because I'm too exhausted on reading this 400+ pages that feels like thousands instead.
I'm tired, I need a rest. Am I gonna reread this? Nah. The last three chapter disappointed me enough.
I tick the 'spoiler' thingy cause I feel like my review would give some spill and such.
This book's too wordy. Ok I actually really love mystery. That's my main reason to picked this book at the beginning. BUT I have short attention span, and bloody heck, this book's killing me slowly and surely. I don't need to read whole 4 wordy pages with just one conclusion about 'oh yes we are friends', 'oh right we are in a relationship', and other stuff. Too many information, Karla. My doomie head cant take it.
And the ending. GOSH SPEAKING OF THE ENDING. So rush, no resolution whatsoever, so many shlts left unanswered. 'Wow the ending is so twisty' haha, no it's not. At least for me. How come I expect something to be so twisty when there isn't any enough hidden clue at the beginning. I didn't get the 'OMG SO ALL THIS TIME IT WAS THERE ALL ALONG' hits when I got in the twist part. It feels like the writer just decided 'ok so let's get the ending like this' in the middle of writing.
Or maybe because I'm too exhausted on reading this 400+ pages that feels like thousands instead.
I'm tired, I need a rest. Am I gonna reread this? Nah. The last three chapter disappointed me enough.
Content Warnings
Graphic: Addiction, Cancer, Confinement, Deadnaming, Death, Drug abuse, Eating disorder, Homophobia, Violence, Kidnapping, Murder, Abandonment, Sexual harassment
Mijn eerste seriemoordenaar was Jack the Ripper. Dat klinkt gek, maar laat het me uitleggen: hij was de eerste die ik leerde kennen. Voor die tijd kende ik het begrip niet echt, of niet bewust, in ieder geval. Ik kwam met hem in aanraking door een boek van Patricia Cornwall, volgens mij geleend van mijn moeder (weten we ook weer waar die fascinatie vandaan komt). Kort daarna ontdekte ik op internet een chatbot (hipster!) die vanuit Jack the Ripper sprak. Reuzespannend en ook best grappig. Door de flaptekst van dit boek werd ik overspoeld door herinneringen aan bovenstaande en dus moest ik natuurlijk lezen wat Allende van haar verhaal had gemaakt.
In Ripper volgen we de 16-jarige Amanda, die de ‘master’, een spelleider, is van een online groepje dat onopgeloste moorden onderzoekt. Het zijn allemaal wat vreemde vogels, zoals iemand die nauwelijks eet omdat ze gelooft dat ze op die manier kan communiceren met geesten, en iemand die zichzelf Sherlock Holmes noemt. Op zich is dat wel leuk omdat ze daardoor allemaal echt een eigen stem hebben, maar aan de andere kant bestaat heel het boek uit excentrieke personages: zo noemt Amanda haar opa ‘slaaf’ (ook al is het grappend bedoeld, ik kreeg er iedere keer de kriebels van), heeft haar moeder het geloof dat alles is op te lossen met massages en heeft Ryan zoveel last van PTSS dat hij op willekeurige momenten door het lint gaat. Ik vond het daardoor allemaal net iets te veel van het goede. Het werd me trouwens ook niet helemaal duidelijk hoe de tijdslijn nou in elkaar zat – in het boek spraken ze over de jaren veertig toen Amanda’s ouders elkaar ontmoetten, en ze zitten nu in een digitaal tijdperk terwijl de ouders nog steeds jong zijn. Misschien heb ik iets gemist.
Verder met het verhaal: Zodra de beveiliger van een middelbare school, Ed Stanton, gevonden wordt met een knuppel in zijn achterste fixeert de groep zich op deze moord. Amanda, of haar opa, weet veel informatie uit haar vader te ontfutselen, veel meer dan de normale mens zou krijgen. Dit stoorde me tijdens het lezen ook regelmatig: de vader is tegen Amanda’s fixatie op moord, en toch geeft hij haar geheime informatie en zelfs autopsierapporten? Dat leek me echt totaal niet logisch. De vader en zijn politiekorps wordt ook als best dom afgeschilderd en dat is leuk als je een boek van Enid Blyton leest, bijvoorbeeld, maar hier vroeg ik me constant af of er echt zo’n incompetent korps zou bestaan dat een zestienjarige ze te slim af is.
Overigens vind ik de plot wel interessant in elkaar zitten. Het verhaal zindert niet door hoogspanning, want Allende is ook echt een romanschrijver en geen thrillerauteur, maar op zich is het wel slim in elkaar gezet. Ik had redelijk vroeg door wie de dader moest zijn, en toch vond ik het ‘waarom’ boeiend gevonden. Het stukje over de laatste twee slachtoffers begreep ik echter niet helemaal en ik vond het einde ook vrij duidelijk opgezet voor de ‘omg’-factor.
Voor wie is dit boek? Voor de romanlezers die graag meepuzzelen en een hint van spanning fijn vinden. Degenen die wakker gehouden willen worden of geen nagels meer willen hebben na het lezen van een boek, kunnen dit verhaal beter links laten liggen. Allende is vooral goed in mooi schrijven en het vertellen van een verhaal.
In Ripper volgen we de 16-jarige Amanda, die de ‘master’, een spelleider, is van een online groepje dat onopgeloste moorden onderzoekt. Het zijn allemaal wat vreemde vogels, zoals iemand die nauwelijks eet omdat ze gelooft dat ze op die manier kan communiceren met geesten, en iemand die zichzelf Sherlock Holmes noemt. Op zich is dat wel leuk omdat ze daardoor allemaal echt een eigen stem hebben, maar aan de andere kant bestaat heel het boek uit excentrieke personages: zo noemt Amanda haar opa ‘slaaf’ (ook al is het grappend bedoeld, ik kreeg er iedere keer de kriebels van), heeft haar moeder het geloof dat alles is op te lossen met massages en heeft Ryan zoveel last van PTSS dat hij op willekeurige momenten door het lint gaat. Ik vond het daardoor allemaal net iets te veel van het goede. Het werd me trouwens ook niet helemaal duidelijk hoe de tijdslijn nou in elkaar zat – in het boek spraken ze over de jaren veertig toen Amanda’s ouders elkaar ontmoetten, en ze zitten nu in een digitaal tijdperk terwijl de ouders nog steeds jong zijn. Misschien heb ik iets gemist.
Verder met het verhaal: Zodra de beveiliger van een middelbare school, Ed Stanton, gevonden wordt met een knuppel in zijn achterste fixeert de groep zich op deze moord. Amanda, of haar opa, weet veel informatie uit haar vader te ontfutselen, veel meer dan de normale mens zou krijgen. Dit stoorde me tijdens het lezen ook regelmatig: de vader is tegen Amanda’s fixatie op moord, en toch geeft hij haar geheime informatie en zelfs autopsierapporten? Dat leek me echt totaal niet logisch. De vader en zijn politiekorps wordt ook als best dom afgeschilderd en dat is leuk als je een boek van Enid Blyton leest, bijvoorbeeld, maar hier vroeg ik me constant af of er echt zo’n incompetent korps zou bestaan dat een zestienjarige ze te slim af is.
Overigens vind ik de plot wel interessant in elkaar zitten. Het verhaal zindert niet door hoogspanning, want Allende is ook echt een romanschrijver en geen thrillerauteur, maar op zich is het wel slim in elkaar gezet. Ik had redelijk vroeg door wie de dader moest zijn, en toch vond ik het ‘waarom’ boeiend gevonden. Het stukje over de laatste twee slachtoffers begreep ik echter niet helemaal en ik vond het einde ook vrij duidelijk opgezet voor de ‘omg’-factor.
Voor wie is dit boek? Voor de romanlezers die graag meepuzzelen en een hint van spanning fijn vinden. Degenen die wakker gehouden willen worden of geen nagels meer willen hebben na het lezen van een boek, kunnen dit verhaal beter links laten liggen. Allende is vooral goed in mooi schrijven en het vertellen van een verhaal.