Scan barcode
kenziethebean's review against another edition
dark
emotional
hopeful
inspiring
sad
medium-paced
5.0
I give this book five stars because, in all truth, there was no way it could have been written better. It's the real and true story of a young girl. To criticize the work is to criticize a life.
rose_reads_lots's review
I don't rate non-fiction books and especially not people's diaries filled with the horrors that they had to live through. This was a great story and I'm so glad I read it (even though it was for school). Now, let's just hope I get a good grade on the project I have to do on this book.
aminahssn's review
there are no words to describe how much Anne's diary impacted me. i'm grateful that i was able to read this in its original language, Dutch. i cried multiple times lmao, especially at the end. here are some paragraphs from the diary that really stayed with me, i just had to write them down! in the last paragraph Anne writes "Oh, why are people so crazy?", i wonder that too.
- "Daar je nog nooit een oorlog meegemaakt hebt, Kitty, en je ondanks m'n brieven toch nog weinig van schuilen afweet, zal ik je voor de aardigheid eens vertellen wat nu de eerste wens van ons achten is als we weer eens naar buiten komen. Margot en mijnheer Van Daan wensen zich het meest een heet bad tot boven aan toe en willen daar wel meer dan een halfuur in blijven. Mevrouw Van Daan wil het liefst dadelijk taartjes gaan eten, Dussel kent niets anders dan z'n Charlotte, moeder haar kop koffie. Vader gaat naar mijnheer Voskuijl, Peter naar de stad en in de bioscoop, en ik zou van zaligheid niet weten, waar te beginnen."
- "Geloof me, als je anderhalf jaar opgesloten zit, dan kan het je op sommige dagen eens te veel worden. Alle rechtvaardigheid of dankbaarheid ten spijt; gevoelens laten zich niet wegslaan. Fietsen, dansen, fluiten, de wereld in kijken, me jong voelen, weten dat ik vrij ben, daar snak ik naar en toch mag ik het niet laten zien, want denk er eens aan als we alle acht ons gingen beklagen of ontevreden gezichten zouden zetten, waar moet dat naartoe?"
- "Maar ik keek ook uit het open raam, over een groot stuk van Amsterdam uit, over alle daken tot aan de horizon, die zo lichtblauw was, dat de streep niet duidelijk te zien was. 'Zolang dit bestaat,' dacht ik, 'en ik het mag beleven, deze zonneschijn, die hemel waar geen wolk aan is, zo lang kan ik niet treurig zijn.'
Voor ieder die bang, eenzaam of ongelukkig is, is stellig het beste middel naar buiten te gaan, ergens waar hij helemaal alleen is, alleen met de hemel, de natuur en God. Want dan pas, dan alleen voelt men dat alles is zoals het zijn moet en dat God de mensen in de eenvoudige, maar mooie natuur gelukkig wil zien. Zolang dit bestaat, en dat zal het wel altijd, weet ik dat er onder welke omstandigheden ook, een troost voor elke verdriet is."
- "Wat is er mooier in de wereld dan voor een open raam in de natuur te kijken, de vogeltjes te horen fluiten, de zon op je wangen te voelen en een lieve jongen in je armen te hebben? Het is zo rustig en veilig om zijn arm om mij heen te voelen, om hem dichterbij te weten en toch te zwijgen; het kan niet slecht zijn, want deze rust is goed. O, om nooit meer gestoord te worden, zelfs niet door Mouschi."
- "Zoals je je zeker wel kunt indenken wordt hier vaak in vertwijfeling gezegd: 'Waarvoor, o waarvoor dient nu de oorlog, waarom kunnen de mensen niet vreedzaam met elkaar leven, waarom moet alles verwoest woeden?'
Deze vraag is begrijpelijk, maar een afdoend antwoord heeft tot nu toe nog niemand gevonden. Ja, waarom bouwen ze in Engeland steeds grotere vliegtuigen, steeds zwaardere bommen en daarbij eenhuidshuizen voor de wederopbouw? Waarom wordt elke dag voor miljoenen aan de oorlog besteed en is er geen cent voor de geneeskunde, voor de kunstenaars, voor de arme mensen? Waarom moeten de mensen hongerlijden als in andere delen van de wereld het overvloedige voedsel wegrot? O, waarom zijn de mensen zo gek?"
- "Daar je nog nooit een oorlog meegemaakt hebt, Kitty, en je ondanks m'n brieven toch nog weinig van schuilen afweet, zal ik je voor de aardigheid eens vertellen wat nu de eerste wens van ons achten is als we weer eens naar buiten komen. Margot en mijnheer Van Daan wensen zich het meest een heet bad tot boven aan toe en willen daar wel meer dan een halfuur in blijven. Mevrouw Van Daan wil het liefst dadelijk taartjes gaan eten, Dussel kent niets anders dan z'n Charlotte, moeder haar kop koffie. Vader gaat naar mijnheer Voskuijl, Peter naar de stad en in de bioscoop, en ik zou van zaligheid niet weten, waar te beginnen."
- "Geloof me, als je anderhalf jaar opgesloten zit, dan kan het je op sommige dagen eens te veel worden. Alle rechtvaardigheid of dankbaarheid ten spijt; gevoelens laten zich niet wegslaan. Fietsen, dansen, fluiten, de wereld in kijken, me jong voelen, weten dat ik vrij ben, daar snak ik naar en toch mag ik het niet laten zien, want denk er eens aan als we alle acht ons gingen beklagen of ontevreden gezichten zouden zetten, waar moet dat naartoe?"
- "Maar ik keek ook uit het open raam, over een groot stuk van Amsterdam uit, over alle daken tot aan de horizon, die zo lichtblauw was, dat de streep niet duidelijk te zien was. 'Zolang dit bestaat,' dacht ik, 'en ik het mag beleven, deze zonneschijn, die hemel waar geen wolk aan is, zo lang kan ik niet treurig zijn.'
Voor ieder die bang, eenzaam of ongelukkig is, is stellig het beste middel naar buiten te gaan, ergens waar hij helemaal alleen is, alleen met de hemel, de natuur en God. Want dan pas, dan alleen voelt men dat alles is zoals het zijn moet en dat God de mensen in de eenvoudige, maar mooie natuur gelukkig wil zien. Zolang dit bestaat, en dat zal het wel altijd, weet ik dat er onder welke omstandigheden ook, een troost voor elke verdriet is."
- "Wat is er mooier in de wereld dan voor een open raam in de natuur te kijken, de vogeltjes te horen fluiten, de zon op je wangen te voelen en een lieve jongen in je armen te hebben? Het is zo rustig en veilig om zijn arm om mij heen te voelen, om hem dichterbij te weten en toch te zwijgen; het kan niet slecht zijn, want deze rust is goed. O, om nooit meer gestoord te worden, zelfs niet door Mouschi."
- "Zoals je je zeker wel kunt indenken wordt hier vaak in vertwijfeling gezegd: 'Waarvoor, o waarvoor dient nu de oorlog, waarom kunnen de mensen niet vreedzaam met elkaar leven, waarom moet alles verwoest woeden?'
Deze vraag is begrijpelijk, maar een afdoend antwoord heeft tot nu toe nog niemand gevonden. Ja, waarom bouwen ze in Engeland steeds grotere vliegtuigen, steeds zwaardere bommen en daarbij eenhuidshuizen voor de wederopbouw? Waarom wordt elke dag voor miljoenen aan de oorlog besteed en is er geen cent voor de geneeskunde, voor de kunstenaars, voor de arme mensen? Waarom moeten de mensen hongerlijden als in andere delen van de wereld het overvloedige voedsel wegrot? O, waarom zijn de mensen zo gek?"
stoofz's review against another edition
5.0
absolutely heartbreaking; anne was such a talented & vibrant young girl. a must read
overthemoony's review against another edition
5.0
My heart broke the first time I read this and I think it will every single time I even think about it…
You keep trying to forget this was real, hoping it wasn’t real.
The world, the humanity, has failed all those souls…
You keep trying to forget this was real, hoping it wasn’t real.
The world, the humanity, has failed all those souls…
eva_15's review
emotional
reflective
medium-paced
4.0
Such an interesting and tragic read. So glad I read it. Definitely sobbed at the end where they tell you what happened to each of the Annexe residents, that’s what hit me the most - until then I just felt sad because it didn’t feel quite real. It’s also so upsetting to me that Anne mentions Margot having a diary too but no one has ever found it. Especially later on, Anne comes across as so mature and some of the things she writes were probably very sad for her dad to read. Margot also seemed very mature, especially her understanding that Peter and Anne wanted space even with her loneliness and isolation. It’s so sad to read the moments where they talked about the end of the war, want they wished to do first especially. It’s also so depressing to me that Peter passed a day before his camp was freed. All of it so tragic.
rhondac123's review against another edition
5.0
One of the first books I genuinely felt like my teachers did not have to twist my arm to read. Such a tragic story. I love watching plays of this story as well.
ruth24's review against another edition
4.0
Obviously an eye-opening and interesting read. How amazing is it that Anne thought to write the diary and that it should have survived so that we can understand exactly how she felt at this important time in history. She has feelings and thoughts that are easy to relate to as a teenager (or someone who has once been a teenager) despite living in a different time and circumstances.
I really wish I'd read it again, right before visiting the annex in Amsterdam. A very moving experience which I think would have been even more so.
I really wish I'd read it again, right before visiting the annex in Amsterdam. A very moving experience which I think would have been even more so.