Take a photo of a barcode or cover
4.01 AVERAGE
4.01 AVERAGE
2,5/5
Malevil était dans ma liste depuis un sacré bail. Je veux dire, du post-po français écrit dans les années 60-70 ? Je dis oui !
Eh bah en fait, je dis plutôt non. Bon, évidemment, le contexte historique d’une oeuvre est à prendre en compte, c’est pour ça que je ne m’étendrais pas trop sur le sexisme et la misogynie du livre (mais j’en parle quand même parce que c’est important) … Mais le livre est daté, et ça se sent. Je trouve par exemple surprenant que, une fois l’évènement arrivé (une sorte de guerre nucléaire éclair qui rase la population française) … Eh bien personne ne le mentionne plus jamais, en fait. Les personnages prennent tous pour acquis que l’humanité est rasée de la surface de la Terre. Aussi, j’ai été personnellement un peu gênée de l’importance de la religion dans la nouvelle civilisation construite par les hommes encore en vie, mais c’est très personnel. Au final, même s’il y a des très bonnes idées, je trouve le livre un peu … Facile. Beaucoup d’évènements font un peu « exprès », et je n’ai pas vraiment réussi à rentrer dedans. A retenter dans quelques années, peut-être !
Malevil has been in my list for a while. I mean, French post-apo written in the 60-70s ? Yes !
Well, in fact, more so no.
Of couse, the historical context of a work is very important, that is why I won’t talk much about the sexism and misogyny of the book (I still mention it though because it is important too) … But the book had aged you can feel it. I find it surprising, for instance, that after the event (a sort of nuclear war that obliterates the French population) … Nobody talks about it ever again ! The characters just accept at face value that humanity has been razed off the planet. Also, I have troubles with how important religion was for them in the building of their new civilisations, but it is very personal.
There are quite a lot of good ideas in this book, but I feel it is a bit … Easy. A lot of events jut seem too « on purpose », and I really could not get into it. Maybe I’ll try it again in a few years !
Malevil était dans ma liste depuis un sacré bail. Je veux dire, du post-po français écrit dans les années 60-70 ? Je dis oui !
Eh bah en fait, je dis plutôt non. Bon, évidemment, le contexte historique d’une oeuvre est à prendre en compte, c’est pour ça que je ne m’étendrais pas trop sur le sexisme et la misogynie du livre (mais j’en parle quand même parce que c’est important) … Mais le livre est daté, et ça se sent. Je trouve par exemple surprenant que, une fois l’évènement arrivé (une sorte de guerre nucléaire éclair qui rase la population française) … Eh bien personne ne le mentionne plus jamais, en fait. Les personnages prennent tous pour acquis que l’humanité est rasée de la surface de la Terre. Aussi, j’ai été personnellement un peu gênée de l’importance de la religion dans la nouvelle civilisation construite par les hommes encore en vie, mais c’est très personnel. Au final, même s’il y a des très bonnes idées, je trouve le livre un peu … Facile. Beaucoup d’évènements font un peu « exprès », et je n’ai pas vraiment réussi à rentrer dedans. A retenter dans quelques années, peut-être !
Malevil has been in my list for a while. I mean, French post-apo written in the 60-70s ? Yes !
Well, in fact, more so no.
Of couse, the historical context of a work is very important, that is why I won’t talk much about the sexism and misogyny of the book (I still mention it though because it is important too) … But the book had aged you can feel it. I find it surprising, for instance, that after the event (a sort of nuclear war that obliterates the French population) … Nobody talks about it ever again ! The characters just accept at face value that humanity has been razed off the planet. Also, I have troubles with how important religion was for them in the building of their new civilisations, but it is very personal.
There are quite a lot of good ideas in this book, but I feel it is a bit … Easy. A lot of events jut seem too « on purpose », and I really could not get into it. Maybe I’ll try it again in a few years !
This is a pretty straightforward post-nuclear apocalypse story with a surprising pro-feudal perspective. It's beautifully written, though -- and the strangest reframing of the counterculture movement I've ever read. Think a bit of a Randian Renfaire return to our roots thing. Required reading if you're interested in the history of post-apocalyptic lit, but I didn't find it easy.
adventurous
dark
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
adventurous
dark
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
adventurous
dark
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
بالاخره بپردازیم به این کتاب.
قلعه مالویل، کتابی که اولش که شروعش کردم واقعا متحیر بودم ازش و زبونم بند اومده بود از این همه خوبی و از این همه پر بودن یک کتاب، روندی که هرچی بیشتر پیش رفت رو به زوال رفت و در انتها خودش رو در سطح یک کتاب معمولی پایین آورد.
داستان این کتاب_ که در دسته‌ی کتاب‌های پسا آخرالزمانی قرار می‌گیره _ در رابطه با گروهی از مردمه که از انفجار هسته‌ای که موجب نابودی دنیا و درصد بسیار زیادی از آدم‌ها و حیوانات شده جون سالم به در بردند. حالا این آدم‌ها در دنیایی بدون قانون، بدون تکنولوژی، بدون پلیس، بدون تمدن و فرهنگ از پیش تعیین شده تنها هستند. به عبارتی خودشون مختار هستند همه چیز رو از ابتدا به وجود بیارند.
نکته اولی که در ابتدای کتاب (۱۵۰..۲۰۰ صفحه اول) داشت به زیبایی رعایت می‌شد، روند وضع قوانین مرتبط با جامعه، اخلاقیات و چیزهای اینچنینی بود.
حقیقتا خودم تصورم این بود که این کتاب قراره بیشتر‌روی همین ارزش‌های انسانی از نو ساخته شده مانور بده اما بخش عمده‌ی کتاب ماجراها و عوامل مربوط به بقا رو بررسی کرد. جنگ بین گروه‌های مختلف باقی مونده، جنگ سر غذا و مالکیت املاک و لوازم باقی مونده.
که بنظرم واقعا ناامید کننده بود.
نکته دوم که به شدت آزارم داد ک منزجرم کرد، نگاه ابزاری به خانم‌ها توی این کتاب بود.
همین مسئله باعث شد من موقع خوندن این کتاب چند هفته بینش فاصله بی‌اندازم.
تعداد مردانی که زنده مانده بودند تقریبا سه یا چهار برابر خانم‌ها بود. حتی شاید بیشتر.
توی این داستان به زن‌ها، تنها به عنوان نوری زندگی آور که ادامه‌ی حیات آدم‌ها وابسته به اونهاست نگاه می‌شد.
زن‌ها یا وسیله‌ای برای رسیدگی به خونه بودند یا برای سکسی یا برای تولید مثل.
قبلا هم همینجا عرض کرده بودم که توی همین کتاب ۵ تا از بهترین و فهیم‌ترین شخصیت‌های این کتاب همه‌شون با یک عدد خانمی که لال بود با رضایت خود اون خانم رابطه جنسی برقرار می‌کردند و همه‌شون با همدیگه هم اوکی بودند.
مگه فاحشه خونه باز کردید؟
این نکته رو که توی پیج اینستاگرامم گفتم یه خانمی پیام داد خب مشکلش چیه؟ در جواب عرض می‌کنم مشکلش ظاهرا این هست که جای شما خالی بوده!
این چیزها کتاب رو برای من به شخصه زننده کرد و بسیار اذیت کننده بود.
اینکه ۵ تا آقا دارن با یه خانم همبستر می‌شن و در کنار اون همه عین خانواده در کنار هم زندگی میکنند همه‌اش مشکل و ایراده.
یه قسمتش زن یکی از این آقایون میره با یکی دیگه (دوست صمیمی شوهرش) می‌خوابه برای همه‌ی بقیه‌هم عشوه میاد بعد مرده میره به شوهرش میگه منو زنت فلان. شوهر اینجوریه که اوکیه عیب نداره.
جمعش کنید دیگه لطفا.
بوش داره میاد.
نکته سوم.
شخصیت اصلی کتاب خیلی قهرمان‌گونه زندگی کرد و قهرمان گونه مرد. و بعد از مرگ این شخصیت شاهد فروپاشیدن همه چیز و همه کس بودیم.
این بنظر من خیلی کلیشه‌ای بود.
نوشتار کتاب خیلی عالی بود. قلم نویسنده و شیوه‌ی شروع و پیش بردن کتاب خبلی دوستداشتنی بود. توصیفات به جا بود و زیاده از حد نبود. یادداشت‌های ناگهانی توما، این حس غیرقابل اعتماد بودن راوی رو به من داد که بینهایت بینهایت دوستش داشتم. چون پیش فرض همیشه این هست که راوی داره صادقانه موضوعات رو میگه و گاهی ممکنه فراموش کنیم که اون راوی هرچقدر هم که صادق بازهم داره همه چیز رو از نقطه نظر خودش بیان می‌کنه.
فضاسازی کمی ضعیف بود شاید هم من نتونستم خوب تصورش کنم چون خیلی تصویر دقیقی از قلعه و پل متحرک و .. نحوه کارکرد این چیزها در ذهنم نداشتم. اما شخصیت سازی‌ها عالی بودند.
در کل این نویسنده نویسنده بسیار توانایی هست و پشمام ریخت از دستش.
خیلی ارجاعات و مفاهیم پنهان یا عیان سیاسی داشت (که باید مطالعه و اطلاعات داشته باشید تا متوجهشون بشید) و همینطور جنگ و ناسازگاری دین و موضوعات انسانی رو خیلی خوب بیان کرد که عشق کردم حقیقتا.
ترجمه‌ی کتاب خوب بود خیلی ولی مشخصا ترجمه خیلی قدیمیه و کلمات قدیمی خیلی توش استفاده شده.
فعلا همینا.
باز هم بگم
اگر این کتاب روند ۲۰۰ صفحه اولش رو حفظ می‌کرد و تبدیل نمی‌شد به یک تکرار خسته کننده از تلاش برای بقا و گرفتن ملک و املاک و البته اگر همه با هم نمی‌خوابیدن تبدیل می‌شد به کتاب محبوبم.
بازهم اگر چیزی یادم اومد میام مینویسم.
قلعه مالویل، کتابی که اولش که شروعش کردم واقعا متحیر بودم ازش و زبونم بند اومده بود از این همه خوبی و از این همه پر بودن یک کتاب، روندی که هرچی بیشتر پیش رفت رو به زوال رفت و در انتها خودش رو در سطح یک کتاب معمولی پایین آورد.
داستان این کتاب_ که در دسته‌ی کتاب‌های پسا آخرالزمانی قرار می‌گیره _ در رابطه با گروهی از مردمه که از انفجار هسته‌ای که موجب نابودی دنیا و درصد بسیار زیادی از آدم‌ها و حیوانات شده جون سالم به در بردند. حالا این آدم‌ها در دنیایی بدون قانون، بدون تکنولوژی، بدون پلیس، بدون تمدن و فرهنگ از پیش تعیین شده تنها هستند. به عبارتی خودشون مختار هستند همه چیز رو از ابتدا به وجود بیارند.
نکته اولی که در ابتدای کتاب (۱۵۰..۲۰۰ صفحه اول) داشت به زیبایی رعایت می‌شد، روند وضع قوانین مرتبط با جامعه، اخلاقیات و چیزهای اینچنینی بود.
حقیقتا خودم تصورم این بود که این کتاب قراره بیشتر‌روی همین ارزش‌های انسانی از نو ساخته شده مانور بده اما بخش عمده‌ی کتاب ماجراها و عوامل مربوط به بقا رو بررسی کرد. جنگ بین گروه‌های مختلف باقی مونده، جنگ سر غذا و مالکیت املاک و لوازم باقی مونده.
که بنظرم واقعا ناامید کننده بود.
نکته دوم که به شدت آزارم داد ک منزجرم کرد، نگاه ابزاری به خانم‌ها توی این کتاب بود.
همین مسئله باعث شد من موقع خوندن این کتاب چند هفته بینش فاصله بی‌اندازم.
تعداد مردانی که زنده مانده بودند تقریبا سه یا چهار برابر خانم‌ها بود. حتی شاید بیشتر.
توی این داستان به زن‌ها، تنها به عنوان نوری زندگی آور که ادامه‌ی حیات آدم‌ها وابسته به اونهاست نگاه می‌شد.
زن‌ها یا وسیله‌ای برای رسیدگی به خونه بودند یا برای سکسی یا برای تولید مثل.
قبلا هم همینجا عرض کرده بودم که توی همین کتاب ۵ تا از بهترین و فهیم‌ترین شخصیت‌های این کتاب همه‌شون با یک عدد خانمی که لال بود با رضایت خود اون خانم رابطه جنسی برقرار می‌کردند و همه‌شون با همدیگه هم اوکی بودند.
مگه فاحشه خونه باز کردید؟
این نکته رو که توی پیج اینستاگرامم گفتم یه خانمی پیام داد خب مشکلش چیه؟ در جواب عرض می‌کنم مشکلش ظاهرا این هست که جای شما خالی بوده!
این چیزها کتاب رو برای من به شخصه زننده کرد و بسیار اذیت کننده بود.
اینکه ۵ تا آقا دارن با یه خانم همبستر می‌شن و در کنار اون همه عین خانواده در کنار هم زندگی میکنند همه‌اش مشکل و ایراده.
یه قسمتش زن یکی از این آقایون میره با یکی دیگه (دوست صمیمی شوهرش) می‌خوابه برای همه‌ی بقیه‌هم عشوه میاد بعد مرده میره به شوهرش میگه منو زنت فلان. شوهر اینجوریه که اوکیه عیب نداره.
جمعش کنید دیگه لطفا.
بوش داره میاد.
نکته سوم.
شخصیت اصلی کتاب خیلی قهرمان‌گونه زندگی کرد و قهرمان گونه مرد. و بعد از مرگ این شخصیت شاهد فروپاشیدن همه چیز و همه کس بودیم.
این بنظر من خیلی کلیشه‌ای بود.
نوشتار کتاب خیلی عالی بود. قلم نویسنده و شیوه‌ی شروع و پیش بردن کتاب خبلی دوستداشتنی بود. توصیفات به جا بود و زیاده از حد نبود. یادداشت‌های ناگهانی توما، این حس غیرقابل اعتماد بودن راوی رو به من داد که بینهایت بینهایت دوستش داشتم. چون پیش فرض همیشه این هست که راوی داره صادقانه موضوعات رو میگه و گاهی ممکنه فراموش کنیم که اون راوی هرچقدر هم که صادق بازهم داره همه چیز رو از نقطه نظر خودش بیان می‌کنه.
فضاسازی کمی ضعیف بود شاید هم من نتونستم خوب تصورش کنم چون خیلی تصویر دقیقی از قلعه و پل متحرک و .. نحوه کارکرد این چیزها در ذهنم نداشتم. اما شخصیت سازی‌ها عالی بودند.
در کل این نویسنده نویسنده بسیار توانایی هست و پشمام ریخت از دستش.
خیلی ارجاعات و مفاهیم پنهان یا عیان سیاسی داشت (که باید مطالعه و اطلاعات داشته باشید تا متوجهشون بشید) و همینطور جنگ و ناسازگاری دین و موضوعات انسانی رو خیلی خوب بیان کرد که عشق کردم حقیقتا.
ترجمه‌ی کتاب خوب بود خیلی ولی مشخصا ترجمه خیلی قدیمیه و کلمات قدیمی خیلی توش استفاده شده.
فعلا همینا.
باز هم بگم
اگر این کتاب روند ۲۰۰ صفحه اولش رو حفظ می‌کرد و تبدیل نمی‌شد به یک تکرار خسته کننده از تلاش برای بقا و گرفتن ملک و املاک و البته اگر همه با هم نمی‌خوابیدن تبدیل می‌شد به کتاب محبوبم.
بازهم اگر چیزی یادم اومد میام مینویسم.
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Loveable characters:
No
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
inspiring
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
No
Content Warnings
Moderate: Animal death, Cursing, Death, Gun violence, Infidelity, Rape, Sexual violence, Suicide, Terminal illness, Religious bigotry, Murder, Sexual harassment
Minor: Adult/minor relationship, Emotional abuse, Homophobia, Misogyny, Physical abuse, Fire/Fire injury
While many content warning apply, the characters are not violent by nature and the descriptions are brief and to the point, there is no glorification of the indicated issues.