Take a photo of a barcode or cover
3.34 AVERAGE
3.34 AVERAGE
dark
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Re-read. (Deze review bevat spoilers.)
Olav is een sneue figuur. Een killer zonder veel talenten, een man die makkelijk verliefd wordt en niet kan rekenen, en bovendien ook ontvankelijk is voor alcohol en drugs.
En voor de vrouw die hij moet doden.
Een vrouw die, als je het mij vraagt, overigens erg goedgelovig is, te makkelijk met hem meegaat en na (zoals het lijkt) een dag of twee er al van overtuigd is dat ze het met zijn tweeën wel redden. Mijn eye-rolling was hevig en pijnlijk.
Niet erg, want de twist (of die voorspelbaar is of niet laat ik maar even in het midden) verklaart een hoop. Hij is een dromer en romanticus met een been buiten de waarheid, zij een pragmaticus, hoewel dat het enige is wat we van haar weten. In een novella als deze is dat geen ramp, en alles hieraan schreeuwt “ik ben een plot-driven boek!”. Ik was wel blij dat Olav zelf iets meer diepgang had.
”Ik las en droomde. Droomde en las. Legde het weg en pakte het weer, en ik wist niet meer wat de auteur had geschreven en wat ik zelf had verzonnen. […] Dus ik herschreef het verhaal. Ik maakte het beter.”
Olav houdt van fantaseren. Als de ultieme dromer bedenkt hij een alternatief verhaal bij Les Misérables van Victor Hugo (Nesbo, geef me de volgende keer even een SPOILER ALERT met dikke koeienletters), en wil Corina meenemen naar Parijs als de hele shitshow voorbij is. En dat creatieve vermogen blijkt zowel nuttig voor het conflict in het boek, als een perfecte manier om zijn verhaal mee af te sluiten. Met de koude sneeuw in zijn rug en minder bloed in zijn lijf dan waarmee hij het boek begon, wordt hij zelf het laatste slachtoffer van de list waarmee hij zijn baas en diens hulpjes te slim af probeerde te zijn.
”Nu kan ik doodgaan, mama. Want ik hoef niet meer te schrijven.”
Olav is een sneue figuur. Een killer zonder veel talenten, een man die makkelijk verliefd wordt en niet kan rekenen, en bovendien ook ontvankelijk is voor alcohol en drugs.
En voor de vrouw die hij moet doden.
Een vrouw die, als je het mij vraagt, overigens erg goedgelovig is, te makkelijk met hem meegaat en na (zoals het lijkt) een dag of twee er al van overtuigd is dat ze het met zijn tweeën wel redden. Mijn eye-rolling was hevig en pijnlijk.
Niet erg, want de twist (of die voorspelbaar is of niet laat ik maar even in het midden) verklaart een hoop. Hij is een dromer en romanticus met een been buiten de waarheid, zij een pragmaticus, hoewel dat het enige is wat we van haar weten. In een novella als deze is dat geen ramp, en alles hieraan schreeuwt “ik ben een plot-driven boek!”. Ik was wel blij dat Olav zelf iets meer diepgang had.
”Ik las en droomde. Droomde en las. Legde het weg en pakte het weer, en ik wist niet meer wat de auteur had geschreven en wat ik zelf had verzonnen. […] Dus ik herschreef het verhaal. Ik maakte het beter.”
Olav houdt van fantaseren. Als de ultieme dromer bedenkt hij een alternatief verhaal bij Les Misérables van Victor Hugo (Nesbo, geef me de volgende keer even een SPOILER ALERT met dikke koeienletters), en wil Corina meenemen naar Parijs als de hele shitshow voorbij is. En dat creatieve vermogen blijkt zowel nuttig voor het conflict in het boek, als een perfecte manier om zijn verhaal mee af te sluiten. Met de koude sneeuw in zijn rug en minder bloed in zijn lijf dan waarmee hij het boek begon, wordt hij zelf het laatste slachtoffer van de list waarmee hij zijn baas en diens hulpjes te slim af probeerde te zijn.
”Nu kan ik doodgaan, mama. Want ik hoef niet meer te schrijven.”
Nowhere near Nesbo's best but it is very quick read should you need to fill in a few hours. I would have enjoyed more character development - we learn nothing much about anyone but Olav. The plot is OK but I found this novella less than satisfying.
Basic storyline and some things were hard to believable, but it was really short so there wasn’t a lot of time to develop some characters.
Also: making the only non-white character in the book talk with what you assume is their “foreign” dialect is a no-no. That and assuming that white skin is the most beautiful really rubbed me the wrong way
Also: making the only non-white character in the book talk with what you assume is their “foreign” dialect is a no-no. That and assuming that white skin is the most beautiful really rubbed me the wrong way
An uncharacteristically simple noir novel from Nesbo - and in first person - it eschews some of his characteristic trickery (i.e. scenes with deliberately vaguely defined characters in which the reader is set up to imagine different characters at play) in favor of a straightforward noir story of a hitman and a femme fatale. Save for the distinct atmospherics of the Oslo setting (right there in the title), this could have sprung directly from the pen of James M. Cain. It's an old story well told, and I might have faulted Nesbo for low-balling readers with such a brief tale ... until Goodreads revealed that this is merely the first installment of a new series, with the second due in June (Amazon says November, though). Thus, there's some world-building going on here that adds a layer of intrigue to the book's impact. Rather than a quick exercise in noir storytelling as a break from the world of Harry Hole, it's the potentially the first piece of a whole new puzzle. In that case, its brevity accomplishes what it needs to do: make the reader hungry for the next fix.
Patti Smith's mostly flat, raspy voice is well suited to narrate this raw, edgy suspense novel. The main character Olav is a contract killer who does his job without sympathy for his targets. He is a complicated , lonely, intelligent man as well, who has a surprisingly generous and human soul. The reader slowly learns of Olav's damaged childhood and the path that leads him to his unenviable career. The snow angel tainted with blood on the cover is an apt illustration for a story that is as chilling as the cold Norwegian nights it is set in.
Nesbø is an extraordinary talent. How can he write something so cold blooded, gory, emotional & beautiful about love?!
Libro que me ha gustado pese a ser corto. Pese a ser un thriller también tiene cierta parte de psicología humana que me ha gustado
Jo Nesbø's Blood on Snow fits in nicely with classic Nordic crime noir, and authors like Stieg Larson, Henning Mankell, and Karin Fossum. The main character, Olav, our tortured antihero, is ultimately looking for a better life. The story is less about him being a fixer for a top crime boss and more about him longing for a better life. Olav is limited but has excellent insight and understanding of others, which he uses as leverage to get what he wants. He has been quite successful as a fixer. However, one of Olav's shortcomings is that he is blind to love. He wants more, but he denies himself. Can he get the girl and all that goes with it? Is he smart enough, or will his desires hold him back? The writing is poetically dark and gripping with tight turns and sudden stops. A delightful afternoon read. – Robbie N.