You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.72 AVERAGE
3.72 AVERAGE
dark
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Read this as an undergrad student, taught it as a teacher. This play and I have a long history together. Too much to encapsulate through words. Make what you will of the rating.
I did enjoy the script or novella but the concept of incest isn't quiet appealing.
challenging
dark
emotional
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Although it can be read as a continuation of A Doll's House, I do not think that it has the same emotional impact as A Doll's House, nor it's interesting open ending. Like Hedda Gabler, it has a closed ending, but Hedda Gabler's end feels more emotionally satisfying than Ghost's end. If you're a fan of Ibsen, I would definitely recommend it, but if you're looking for your first Ibsen play, I suggest you read A Doll's House or Hedda Gabler first.
Content Warnings
Graphic: Suicide
Yep, this is definitely an Ibsen play (dying young artist! women done wrong by men/society! kinda sleazy working class dude just trying to get by! old dude being weird! obsession with syphilis! foreshadowing of tragedy through discussion of boring business documents!), but I think this is my least-favorite arrangement of the Quintessential Ibsen Elements. I'm sure it was very daring in its day, but it now reads pretty ableist and victim blame-y (and also syphilis is eminently curable, which is obviously not Ibsen's fault but does put a damper on a lot of the tension). There are still some great moments and characters (mostly Mrs. Alving and Regine), but this is not one I expect to reread.
Ibsen's eye for family dynamics remains impeccable, but this is considerably less impactful if you don't know how syphilis works.
dark
reflective
medium-paced
"Αλήθεια, Μάντερς, πάω να πιστέψω πως όλοι είμαστε βρικόλακες. Δε βρικολακιάζει μονάχα μέσα μας ό,τι έχουμε κληρονομήσει από μάνα και πατέρα. Παρά κι ένα σωρό παλιές νεκρές θεωρίες, ένα σωρό παλιές νεκρές ιδέες, κι άλλα πολλά ακόμα. Δε ζούνε μέσα μας, κι όμως τα 'χουμε στο αίμα μας, και δεν μπορούμε να τα πετάξουμε από πάνω μας. [...] είναι γεμάτος ο τόπος βρικόλακες. Αμέτρητοι θα είναι, θαρρώ, σαν την άμμο της θαλάσσης. Κι από την άλλη μεριά, όλοι μας, μικροί μεγάλοι, έχουμε τέτοιον ελεεινό φόβο για το φως!"
Το δράμα φαίνεται να ξεκινάει, ή μάλλον να κορυφώνεται με τα παραπάνω λόγια της κυρίας Άλβιγκ, η αποδιοπομπαία ηρωίδα του θεατρικού έργου που βγάζει στο φως την καταπίεση και τα απωθημένα μέρη του κοινωνικού της προσωπείου. Ο Ίψεν, πιστός στο σκανδιναβικό πνεύμα του νατουραλισμού, της ατμοσφαιρικότητας και της συγκρατημένης δραματικότητας, παρουσιάζει το έγκλημα και την καταδίκη που βιώνει ο άνθρωπος λόγω των αστικών ηθών, λόγω της υποκρισίας των θρησκευτικών κανόνων, και απορρίπτει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας.
Το θέμα της γυναίκας και η θέση της στην κοινωνία και την οικογένεια, από τα πιο χαρακτηριστικά στο αστικό δράμα, απασχολεί ιδιαίτερα τη δραματουργία του Ίψεν στο σύνολό της· η κυρία Άλβιγκ είναι νομοτελειακά η ηρωίδα-θύμα των νόμων-εθιμικών κωδίκων, των "βρικολάκων".
Το ίδιο παγιδευμένος σε κοινωνικές νομοτέλειες-"βρικόλακες"είναι και ο Όσβαλντ, ο γιος της κυρίας Άλβιγκ. Καθαρά ιψενικός χαρακτήρας, αδύναμος υποτάσσεται στους μηχανισμούς της πατριαρχικής κοινωνίας, χωρίς προσπάθεια υπέρβασής τους, αποδέχεται τη μοίρα του, την προδιαγεγραμμένη από τις επιταγές του πατρικού δαχτύλου.
Το δράμα φαίνεται να ξεκινάει, ή μάλλον να κορυφώνεται με τα παραπάνω λόγια της κυρίας Άλβιγκ, η αποδιοπομπαία ηρωίδα του θεατρικού έργου που βγάζει στο φως την καταπίεση και τα απωθημένα μέρη του κοινωνικού της προσωπείου. Ο Ίψεν, πιστός στο σκανδιναβικό πνεύμα του νατουραλισμού, της ατμοσφαιρικότητας και της συγκρατημένης δραματικότητας, παρουσιάζει το έγκλημα και την καταδίκη που βιώνει ο άνθρωπος λόγω των αστικών ηθών, λόγω της υποκρισίας των θρησκευτικών κανόνων, και απορρίπτει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας.
Το θέμα της γυναίκας και η θέση της στην κοινωνία και την οικογένεια, από τα πιο χαρακτηριστικά στο αστικό δράμα, απασχολεί ιδιαίτερα τη δραματουργία του Ίψεν στο σύνολό της· η κυρία Άλβιγκ είναι νομοτελειακά η ηρωίδα-θύμα των νόμων-εθιμικών κωδίκων, των "βρικολάκων".
Το ίδιο παγιδευμένος σε κοινωνικές νομοτέλειες-"βρικόλακες"είναι και ο Όσβαλντ, ο γιος της κυρίας Άλβιγκ. Καθαρά ιψενικός χαρακτήρας, αδύναμος υποτάσσεται στους μηχανισμούς της πατριαρχικής κοινωνίας, χωρίς προσπάθεια υπέρβασής τους, αποδέχεται τη μοίρα του, την προδιαγεγραμμένη από τις επιταγές του πατρικού δαχτύλου.