Scan barcode
hannahthomnoble's review against another edition
dark
1.0
A weird read.
Maybe 10% of it was good, and the other 90% was just strange and ableist.
Reflecting on my family's history did not magically cure me of my mental illness struggles, despite what this book suggests numerous times.
Maybe 10% of it was good, and the other 90% was just strange and ableist.
Reflecting on my family's history did not magically cure me of my mental illness struggles, despite what this book suggests numerous times.
snanberber's review against another edition
2.0
Bana göre bir psikoloji kitabı değil kişisel gelişim kitabı.
İlk birkaç bölümü okurken epigenetik ile ilgili gelişmelerden bahsetmesi, Freud ve Jung'tan yapılan alıntılar ile merak uyandırıcı gelmişti. Epigenetik günümüzün gelişmekte olan yeni bir konusu, çok taze ve önü açık bir bölüm. Epigenetik alanındaki çalışmalarla eskiden çöp DNA olarak adlandırılan, atıl bir kısım olarak nitelendirilen DNAmızın büyük çoğunluğunun aslında çevresel faktörler ile, protein sentezinde değişiklikler yaparak DNAnın hangi kısmının baskın yorumlanacağına yol gösterdiği, ilerleyen yaşla ve çevre şartlarıyla fenotipin nasıl değişebildiği gibi bir çok şeyi açıklamaya çalışmaktadır. Yeni bir şeyler öğrenirim diye daldım kitaba.
Kitabın yarısına doğru yaklaştıkça metodun uygulanma şekline, alınan sonuçlara nasıl ulaşıldığına daha hakim olacağım bir içerik beklerken basit, açıklanmamış, aynı şeyin çokça tekrarlandığı örneklerle ikna çabasından başka bir şey bulamadım. Freudiyen yaklaşım, psikanaliz ve günümüzde uygulanan bir çok fayda görülmüş yöntem bir kenara bırakılarak sadece yedi kuşaktır aileden taşıdığımız travmaların üstüne bırakıldı sorumluluk. Olaylar arasındaki ilişkiler çok basit ve tekdüze geldi. Uç örnekler ikna edici gelmedi. Kitap bende bir kuşağı ele alsak ve geçmişten gelen tüm sorunları çözsek, birkaç kuşak sonra hiç psikolojik sorun kalmayacak algısı yarattı.
Kitabın faydalı bulduğum yönleri, popüler olduğu bu günlerde en azından epigenetik diye bir alan olduğundan haberdar etmiş olması oldu ancak bunu kullanış şeklinde epigenetik alanını olduğu bilimden çok uzak göstererek çok da yanlış tanıttığını düşünüyorum.
Yetiştirilme şeklimizle, genetik faktörlerle ve epigenetik ile öğreniyoruz ki bu hayatta bizi biz yapan, bizi en çok kızdıran şeyler hep ailemiz kaynaklı. Aile Dizilimi moda olmadan da önce ailelerimize dair pek çok travmamız vardı. Bunları açıklamaya çalışıyorduk. Yetişme şeklimiz aile bağlarımız etkendi. Bizi yetiştiren insanların da nasıl yetiştirildiği, hangi şartlarda büyüdüğü elbette bizi etkileyecektir. Sevgi görmeden büyümüş bir baba sevgisini ne kadar gösterebilir? Çocuk yaşta bir anne, yavrusunu ne kadar sahiplenebilir? Çocuk yaşta evlendirilmiş, bebeği olduğu için boşanamayan bir anne çocuğuna nefret mi hissettiğini yoksa annelik mi yaptığını ayırt edebilir mi?
Aile sorunlarımızı çözmek, aile bağlarımızı güçlendirmek, ailemizle ilgilenmek bizi mutlaka güçlendirecek. Köklerimizi inkar edemeyiz. Ama tüm sorunlarımızı çözer mi? Başlı başına yeter mi? Bence hayır. Bizi bu yolda güçlendirir mi? Evet.
Kitabı okuduktan sonra duyduğum endişe, popüler netflix dizisi Zeytin Ağacı'nı izledikten sonra daha da arttı. Neden popüler oldu? Çünkü yaşadığımız olayların sorumluluklarını almaya hazır değilsek suçu çok rahat bir şekilde 3 kuşak önceki amcamızın üzerine atabiliyoruz. Yaptığımız her hataya ailem yüzünden diyerek kabullenmemek mümkün. İstismara çok açık. Hele ki psikoloğum diye geçinip psikoloji bilmeyen, yaşam koçu vb. mesleklerin bolca bulunduğu günümüzde bu metodun ne kadar hızlı ve bilinçsiz yayılacağını düşünmek dahi istemiyorum. Bir çok mağdura kendimizi hazırlamalıyız. İşinin ehli kişilerin elinde, başka metotlar denenip çözüm bulunamadıysa faydalı olabileceğini düşünürken yanlış kişilerin elinde sömürülmez umarım
İlk birkaç bölümü okurken epigenetik ile ilgili gelişmelerden bahsetmesi, Freud ve Jung'tan yapılan alıntılar ile merak uyandırıcı gelmişti. Epigenetik günümüzün gelişmekte olan yeni bir konusu, çok taze ve önü açık bir bölüm. Epigenetik alanındaki çalışmalarla eskiden çöp DNA olarak adlandırılan, atıl bir kısım olarak nitelendirilen DNAmızın büyük çoğunluğunun aslında çevresel faktörler ile, protein sentezinde değişiklikler yaparak DNAnın hangi kısmının baskın yorumlanacağına yol gösterdiği, ilerleyen yaşla ve çevre şartlarıyla fenotipin nasıl değişebildiği gibi bir çok şeyi açıklamaya çalışmaktadır. Yeni bir şeyler öğrenirim diye daldım kitaba.
Kitabın yarısına doğru yaklaştıkça metodun uygulanma şekline, alınan sonuçlara nasıl ulaşıldığına daha hakim olacağım bir içerik beklerken basit, açıklanmamış, aynı şeyin çokça tekrarlandığı örneklerle ikna çabasından başka bir şey bulamadım. Freudiyen yaklaşım, psikanaliz ve günümüzde uygulanan bir çok fayda görülmüş yöntem bir kenara bırakılarak sadece yedi kuşaktır aileden taşıdığımız travmaların üstüne bırakıldı sorumluluk. Olaylar arasındaki ilişkiler çok basit ve tekdüze geldi. Uç örnekler ikna edici gelmedi. Kitap bende bir kuşağı ele alsak ve geçmişten gelen tüm sorunları çözsek, birkaç kuşak sonra hiç psikolojik sorun kalmayacak algısı yarattı.
Kitabın faydalı bulduğum yönleri, popüler olduğu bu günlerde en azından epigenetik diye bir alan olduğundan haberdar etmiş olması oldu ancak bunu kullanış şeklinde epigenetik alanını olduğu bilimden çok uzak göstererek çok da yanlış tanıttığını düşünüyorum.
Yetiştirilme şeklimizle, genetik faktörlerle ve epigenetik ile öğreniyoruz ki bu hayatta bizi biz yapan, bizi en çok kızdıran şeyler hep ailemiz kaynaklı. Aile Dizilimi moda olmadan da önce ailelerimize dair pek çok travmamız vardı. Bunları açıklamaya çalışıyorduk. Yetişme şeklimiz aile bağlarımız etkendi. Bizi yetiştiren insanların da nasıl yetiştirildiği, hangi şartlarda büyüdüğü elbette bizi etkileyecektir. Sevgi görmeden büyümüş bir baba sevgisini ne kadar gösterebilir? Çocuk yaşta bir anne, yavrusunu ne kadar sahiplenebilir? Çocuk yaşta evlendirilmiş, bebeği olduğu için boşanamayan bir anne çocuğuna nefret mi hissettiğini yoksa annelik mi yaptığını ayırt edebilir mi?
Aile sorunlarımızı çözmek, aile bağlarımızı güçlendirmek, ailemizle ilgilenmek bizi mutlaka güçlendirecek. Köklerimizi inkar edemeyiz. Ama tüm sorunlarımızı çözer mi? Başlı başına yeter mi? Bence hayır. Bizi bu yolda güçlendirir mi? Evet.
Kitabı okuduktan sonra duyduğum endişe, popüler netflix dizisi Zeytin Ağacı'nı izledikten sonra daha da arttı. Neden popüler oldu? Çünkü yaşadığımız olayların sorumluluklarını almaya hazır değilsek suçu çok rahat bir şekilde 3 kuşak önceki amcamızın üzerine atabiliyoruz. Yaptığımız her hataya ailem yüzünden diyerek kabullenmemek mümkün. İstismara çok açık. Hele ki psikoloğum diye geçinip psikoloji bilmeyen, yaşam koçu vb. mesleklerin bolca bulunduğu günümüzde bu metodun ne kadar hızlı ve bilinçsiz yayılacağını düşünmek dahi istemiyorum. Bir çok mağdura kendimizi hazırlamalıyız. İşinin ehli kişilerin elinde, başka metotlar denenip çözüm bulunamadıysa faydalı olabileceğini düşünürken yanlış kişilerin elinde sömürülmez umarım
alexirt's review against another edition
I got 30% into this book. In the first four chapters there were some interesting concepts about nature vs nurture and epigenetics. I think some ideas were stretched too far. Example: after finding out about grandma’s survivors guilt one girl was no longer suicidal because she realized those were not her own feelings. Then in chapter 5 he got way too “your parents are your life force and you won’t have mental illness anymore if you pretend and feel what caused them trauma.” I looked at a couple other reviews and they said the rest of the book minimizes the responsibility of abusers in favor of “reconnecting.” Very victim-blaming vibes. Maybe if there were more qualifiers, like discussing your grandmothers survivors guilt with her might clue you into your own feelings but it is not acceptable for adults to take out their unresolved trauma on their children. However, that was not what I read in what I got through. There were too many broad sweeps where those who experience abuse at the hand of a parent should forgive and forget and suddenly will be “cured” of bad feelings.
Content Warnings
Moderate: Injury/Injury detail, Genocide, Death, Forced institutionalization, and Toxic relationship
Victim blamingthealexarachelle's review against another edition
4.0
Very insightful. The exercises were pretty helpful honestly. It’s pretty repetitive but great for inner work !
sunbreak's review against another edition
A big meh and then a raised eyebrow. This author is obsessed with mothers and heteronormative identity. We all know about the epigenetic mouse study, yes? It's interesting and relevant but this book veers into la la land. We certainly do pass things down within families, but he leaves out many ways this happens. Read My Grandmother's Hands for a better idea of intergenerational trauma and innate response.
illyrian_wings's review against another edition
1.0
Victim blaming galore.
Say it with me, it is NOT your sole responsibility to repair bonds you did not break. Also, trauma explains behavior, but it does NOT excuse it. When possible we should try and forgive, but parents need to be held accountable for their shite behavior.
I found many of the theories presented in this book to be REACHING. I feel like the author took the concept of generational trauma and just ran with it in all sorts of wild directions.
Say it with me, it is NOT your sole responsibility to repair bonds you did not break. Also, trauma explains behavior, but it does NOT excuse it. When possible we should try and forgive, but parents need to be held accountable for their shite behavior.
I found many of the theories presented in this book to be REACHING. I feel like the author took the concept of generational trauma and just ran with it in all sorts of wild directions.