Scan barcode
synobal's review against another edition
3.0
A good book but it took 140 pages to even get to a hint of the story. I feel like a good editor might of made this a much tighter book.
tuftymctavish's review against another edition
4.0
Structurally similar to Peter Hamilton's Black Dawn series in terms of lots and lots of separate individual characters running in parallel, this does feel flimsier in terms of back-story and overall depth. The pace of the story picks up dramatically towards the end but a large space battle is over and done with in just a few short pages - events to get them there happen quickly and details are short and assumed. Some characters I wish had more time to tell their whole story, the Colicos' for example. I found their story fascinating but there's too little substance as the main events race onwards.
Still, I look forward to reading the next in the series. Overall this rates just below 4* but somewhere above 3*.
Still, I look forward to reading the next in the series. Overall this rates just below 4* but somewhere above 3*.
slapshottechnology's review against another edition
3.0
Not too bad. Struggled to get into it, but the short chapters helped. Does read like a little bit of a soap opera, but by the end, I want to see what happens next with the Mage Imperator, Hyrogues, the Colicos, and more.
talamak's review against another edition
3.0
I forgot just how slow this series starts. For the first third of this book I found it hard to engage with the story, but once introductions were over and the setting had been established I found it just as entertaining as the first time I read it.
Hidden Empire is the first of seven books in Anderson's epic Saga of Seven Suns and it doesn't shy away from including colossal scenes and numerous plot twists. The cast of characters is enormous, which while allowing for the reader to see the bigger picture and witness events from different perspectives leaves us with slightly two-dimensional characters. This, combined with Anderson's tendency to explain character traits to us through the narrative (rather than showing those traits in action) means the characters are hard to grow attached to.
Despite the above shortcomings I really enjoyed rereading this book. Both the setting and the plot are top notch.
Hidden Empire is the first of seven books in Anderson's epic Saga of Seven Suns and it doesn't shy away from including colossal scenes and numerous plot twists. The cast of characters is enormous, which while allowing for the reader to see the bigger picture and witness events from different perspectives leaves us with slightly two-dimensional characters. This, combined with Anderson's tendency to explain character traits to us through the narrative (rather than showing those traits in action) means the characters are hard to grow attached to.
Despite the above shortcomings I really enjoyed rereading this book. Both the setting and the plot are top notch.
jontia's review against another edition
2.0
This is the first book of Anderson's Saga. In total, the hint's in the name, this runs out to seven books. So if you're looking for galaxy spanning light entertainment that'll take a while to get through you've come to the right place.
The best advice I can give you is to try the library for this first in the series to see if you want to invest in the whole saga. The books are written in very short chapters, each flicking to a different character separated by vast distances and on occasion large chunks of time. While it's very easy to read the changing view point can be distracting. Just as you're getting the hang of one voice a new one shows up taking the story off in a different direction.
As a whole, personally I think a trilogy would have been a better choice, the endless sub-plots and character swapping serve only to lengthen what could have been a much faster paced and enthralling story. Too much time is spent on characters that are a bit two-dimensional and many don't get that far.
If you're looking for a thought provoking galaxy spanning epic, I'd suggest the Uplift universe or the original Dune books. If you're looking for something light but lengthy try the Saga.
The best advice I can give you is to try the library for this first in the series to see if you want to invest in the whole saga. The books are written in very short chapters, each flicking to a different character separated by vast distances and on occasion large chunks of time. While it's very easy to read the changing view point can be distracting. Just as you're getting the hang of one voice a new one shows up taking the story off in a different direction.
As a whole, personally I think a trilogy would have been a better choice, the endless sub-plots and character swapping serve only to lengthen what could have been a much faster paced and enthralling story. Too much time is spent on characters that are a bit two-dimensional and many don't get that far.
If you're looking for a thought provoking galaxy spanning epic, I'd suggest the Uplift universe or the original Dune books. If you're looking for something light but lengthy try the Saga.
publius's review against another edition
3.0
Man has reached the stars, spreading out and colonizing them, but not without help. The Ildirans have given man the stardrive, an inexpensive way to cross the vast distances of space in a fraction of the time that it takes light to travel. Other than the Klikiss, an extinct race whose archaeological remains are scattered on disparate planets, only humanity and the Ildarans remain as sentient species, and they are partners, at peace.
Or so they think. When human scientists execute and experiment using Klikiss technology, found among the extinct species' ruins, they turn a gas-giant planet into a small star and inadvertently destroy an entire population of the as yet unknown hydrogues living there. Provoked and without seeking explanation or apology, the hydrogues declare war and cut off access to the only fuel source for the stardrive, effectively starving disparate human populations reliant on Earth for resources.
Published first in 2002, Hidden Empire is the start of Kevin J. Anderson's The Saga of the Seven Suns series, which itself is the start of a multi-series epic. Given how prolific Anderson is (look him up--his name is synonymous with "productive writer"), I thought it was a bit strange I'd never read anything by him. In addition to his own original fiction--like the Seven Suns series--he's also written in both the Star Wars and Dune universes and has over 50 best sellers. He also runs Wordfire Press, which publishes a lot of science fiction and fantasy, including other authors I have read and enjoyed. After I heard him speak on a panel at Salt Lake Comic Con, I figured I ought to add some Anderson to my repertoire (and shelf). In addition to his book on productive writing, I picked up Hidden Empire since Anderson was then in the middle of promoting the first book in the second series in the Seven Suns universe (which would also later be Hugo nominated).
For a guy who dictates his books on walks in the Rocky Mountains, Anderson sure does come up with some clever and creative plotting. The Saga of the Seven Suns imagines a world under the control of corporatist/capitalist powers in the mold (both literally and figuratively) of the Hanseatic league of the 15th through 19th century. They designate a king as a figure-head ruler of Earth, though humanity's populous don't know any better. The Hanseatic league's control of humanity has pushed the independent and free minded to hide in uncharted star systems, in asteroids, and other secret places.
Meanwhile, the Ildirans are an old race, their own history obscured even from themselves. And yet, they know more than they let on, and it soon becomes clear that they are less allies to humanity than they seem. When the hydrogues attack Earth, the Ildirans turn a blind eye, and humanity finds itself alone against an enemy it neither knows nor can oppose.
It's a fun read, though if I had one complaint--and it's a small one--it's that Anderson's voice tends to be expository. He lays out what is happening in clear, unequivocal terms that leave nothing to the reader to anticipate or guess. One need not guess, because Anderson tells you. But what Anderson loses in exposition he more than makes up in epic scope. His tale spans the reaches of space and is a multi-pronged adventure. I look forward to reading A Forest of Stars, the second in The Saga of the Seven Suns series.
Or so they think. When human scientists execute and experiment using Klikiss technology, found among the extinct species' ruins, they turn a gas-giant planet into a small star and inadvertently destroy an entire population of the as yet unknown hydrogues living there. Provoked and without seeking explanation or apology, the hydrogues declare war and cut off access to the only fuel source for the stardrive, effectively starving disparate human populations reliant on Earth for resources.
Published first in 2002, Hidden Empire is the start of Kevin J. Anderson's The Saga of the Seven Suns series, which itself is the start of a multi-series epic. Given how prolific Anderson is (look him up--his name is synonymous with "productive writer"), I thought it was a bit strange I'd never read anything by him. In addition to his own original fiction--like the Seven Suns series--he's also written in both the Star Wars and Dune universes and has over 50 best sellers. He also runs Wordfire Press, which publishes a lot of science fiction and fantasy, including other authors I have read and enjoyed. After I heard him speak on a panel at Salt Lake Comic Con, I figured I ought to add some Anderson to my repertoire (and shelf). In addition to his book on productive writing, I picked up Hidden Empire since Anderson was then in the middle of promoting the first book in the second series in the Seven Suns universe (which would also later be Hugo nominated).
For a guy who dictates his books on walks in the Rocky Mountains, Anderson sure does come up with some clever and creative plotting. The Saga of the Seven Suns imagines a world under the control of corporatist/capitalist powers in the mold (both literally and figuratively) of the Hanseatic league of the 15th through 19th century. They designate a king as a figure-head ruler of Earth, though humanity's populous don't know any better. The Hanseatic league's control of humanity has pushed the independent and free minded to hide in uncharted star systems, in asteroids, and other secret places.
Meanwhile, the Ildirans are an old race, their own history obscured even from themselves. And yet, they know more than they let on, and it soon becomes clear that they are less allies to humanity than they seem. When the hydrogues attack Earth, the Ildirans turn a blind eye, and humanity finds itself alone against an enemy it neither knows nor can oppose.
It's a fun read, though if I had one complaint--and it's a small one--it's that Anderson's voice tends to be expository. He lays out what is happening in clear, unequivocal terms that leave nothing to the reader to anticipate or guess. One need not guess, because Anderson tells you. But what Anderson loses in exposition he more than makes up in epic scope. His tale spans the reaches of space and is a multi-pronged adventure. I look forward to reading A Forest of Stars, the second in The Saga of the Seven Suns series.
ev_loy's review against another edition
adventurous
emotional
mysterious
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.25
mvuijlst's review against another edition
3.0
Ah, space opera. A cast of millions, heelder werelden geschapen, allerlei gebeurtenissen, tien plots die allemaal rond elkaar en door elkaar en in elkaar draaien, heldendom, verraad, verdriet, plotwendingen, dingen op schaal van het universum: what's not to like?
Ik heb een week gedaan over dit eerste deel. Niet omdat ik een trage lezer ben, maar omdat ik niet echt een incentive had om er verder in te lezen. Het leest vlot, daar geheel niet van, maar het is niet meteen van must read en niet neer te leggen.
Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages--een kleine twintig of zo--wat meer uitgediept.
Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die "saga of the seven suns" heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.
Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.
De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.
De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.
Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).
De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.
Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.
En dan loopt het mis.
Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.
Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik hield mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.
Ik heb een week gedaan over dit eerste deel. Niet omdat ik een trage lezer ben, maar omdat ik niet echt een incentive had om er verder in te lezen. Het leest vlot, daar geheel niet van, maar het is niet meteen van must read en niet neer te leggen.
Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages--een kleine twintig of zo--wat meer uitgediept.
Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die "saga of the seven suns" heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.
Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.
De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.
De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.
Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).
De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.
Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.
En dan loopt het mis.
Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.
Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik hield mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.
mvuijlst's review against another edition
2.0
Ik werd er zowaar depressief van, dat ik geen boeken meer gelezen kreeg. Okay, ik heb wel een stuk of twintig afleeringen tv-reeksen bekeken en een resem film, maar het werd me droef te moede dat ik geen boeken gelezen kreeg.
Het is dan maar iets meer dan zeer licht verteerbaar geworden. Waar ik jaren geleden aan begonnen was, en wegens dat de reeks toen nog niet af was, nooit helemaal uitgelezen -- ik denk dat ik aan deel drie of zo geraakt was, en zie! ik vond zowaar nog iets terug dat ik in 2008 schreef en waar ik nog altijd achter sta.
Ik ben er deze doorlezing op iets meer dan een dag door geraakt. Het viel mij nog meer op dan de eerste keer hoe onrealistisch het allemaal is, en hoe zeer erg John Carter-achtig.
't Is niet zeer goed, echt niet. Maar ik heb zin om snel te lezen, zonder veel nadenken of wat dan ook.
Het is dan maar iets meer dan zeer licht verteerbaar geworden. Waar ik jaren geleden aan begonnen was, en wegens dat de reeks toen nog niet af was, nooit helemaal uitgelezen -- ik denk dat ik aan deel drie of zo geraakt was, en zie! ik vond zowaar nog iets terug dat ik in 2008 schreef en waar ik nog altijd achter sta.
Ah, space opera. A cast of millions, heelder werelden geschapen, allerlei gebeurtenissen, tien plots die allemaal rond elkaar en door elkaar en in elkaar draaien, heldendom, verraad, verdriet, plotwendingen, dingen op schaal van het universum: what's not to like?
Zoals wel meer gebeurt in een eerste deel, worden een aantal basispremissen uit de doeken gedaan, en worden een paar personages--een kleine twintig of zo--wat meer uitgediept.
Ik wist waar mij aan te verwachten: een serie die "Saga of the Seven Suns" heet, daar zouden wel eens zeven delen van kunnen zijn. Deel één tot en met zes heb ik liggen, deel zeven komt begin juli 2008 uit, en er zijn nog een stuk of twee prequels ook.
Maar goed. Deel één. Plot in het snel: mensen hebben de nabije planeten veroverd, en dan wisten ze niet meer wat gedaan, hebben ze een roedel grote generatieschepen erop uit gestuurd, die zijn door de vriendelijke aliens onderschept, een paar generaties later. De vriendelijke aliens hebben FTL door gebruik te maken van ekti, een vorm van waterstof die uit jupiterachtige planeten gedistilleerd wordt.
De mensheid is verenigd in een handelsimperium, de Hanze, onder het nominale leiderschap van een koning, maar eigenlijk onder leiding van de voorzitter van de raad van bestuur van de Hanze.
De levensnoodzakelijke ekti wordt tegenwoordig verzameld door roamers, een soort kruising tussen zigeuners en klusjesmannen, onafhankelijk van de Hanze.
Er is een soort ogenblikkelijke communicatie via bomen: op één planeet, Theroc, bleek een bos te staan van bomen die bewustzijn hebben en allemaal met elkaar kunnen spreken, ongeacht de afstanden. Mensen op die planeet kunnen interageren met die bomen, en spelen zo voor radio voor de Hanze (want ook zij zitten er niet echt in).
De goede aliens, die worden bestuurd door een Mage-imperator, een eunuch die een vorm van telepathische controle/aanvoelen heeft met al zijn onderdanen.
Een koppel exoarcheologen doen onderzoek naar een mysterieus verdwnen ras, de Klikkits, en ze hebben er een wapenachtig iets gevonden, waarmee een stabiel wormhole kan gemaakt worden. Ze besluiten het ding te gebruiken om te terraformen, achtig: een neutronenster in een gasreus plakken, en zo een nieuwe zon doen ontstaan en planeten te ontsluiten.
En dan loopt het mis.
Introducties, en dat het al meteen duidelijk is waar er vanalles gepikt is: space gypsies, elementals, Hansa, generation ships, aliens met een mentale connectie en kasten, exo-archeologen, mysterieuze verdwenen rassen, robots met wetten van asimov, een spice-achtige brandstof: niets echt verrassends.
Wel leutig gecombineerd, daar niet van maar ik houd mijn hart wat vast voor deel twee, als ik eerlijk mag zijn.
Ik ben er deze doorlezing op iets meer dan een dag door geraakt. Het viel mij nog meer op dan de eerste keer hoe onrealistisch het allemaal is, en hoe zeer erg John Carter-achtig.
't Is niet zeer goed, echt niet. Maar ik heb zin om snel te lezen, zonder veel nadenken of wat dan ook.
ardieth's review
As much as I like the setting and want to know what will happen in the compelling scifi story, the way it was written didn't do it for me. I am also in a period when I cannot stay focused long enough, although the short chapters were helping me there... I also need to connect with one or a few characters. I never connected with any of the characters, there are too many of them. I intend to finish this some day, but not right now.